Author: HansJaed
-
Agad dinambahan ng apat si Eugene at mabilis na hinawakan ng mahigpit ang kanyang mga kamay at braso, ang gahiganteng si Mando na nasa kanyang likuran ay mahigpit ang mga itong inipit sa naglalakihan niyang mga braso.
Nagpumiglas si Eugene at ginamit ang buong pwersa upang pilit na manlalaban, ngunit sa laki at lakas ng apat na lalaking ito hindi siya maka alsa.
Agad ring dinamba ng dalawa ang binatilyong anak ni Eugene na si Eul, sa lakas ng mga pugante ay walang kalaban-laba itong ipinadapa at mabilis na ipinwesto ang mga kamay patalikod.
“TAY!”
“ARAYY! ----AHH-TAAYY!” Pilit na pagtawag ni Eul sa kanyang ama, puno ng sakit at takot ang tinig.
Dinig ni Eugene ang takot sa boses ng anak, subalit sa kabila ng lahat ng kanyang lakas, hindi siya makapalag upang iligtas si Eul.
“WAG!” Sigaw ni Eugene, ang boses ay puno ng takot at poot.
”GAGO KAYO ANONG GAGAWIN NIYO!” Hiyaw ni Eugene sa mga pugante nang makita ang walang awang pagdamba ng mga ito sa kanyang binatilyong anak.
Tila walang narinig ang mga lalaki sa paghiyaw ni Eugene, bagkus ay ipinagpatuloy lamang nila ang pagdamba sa binatilyo.
Hindi nagpakita ng awa si Nolan, inumpisahan niyang hilain at igipos ang mga kamay ni Eul patalikod habang dinadagan ng malaking katawan ni Buldog ang manipis na katawan nito, ang bigat ng katawan ng dambuhalang si Buldog ay naging sapat upang hindi maka alsa ang binatilyo.
Nakita ni Eugene kung paano dambahin ng dalawang malalaking taong sina Buldog at Nolan ang kanyang anak, kaya naman lubha siyang namula sa galit. Habang siya ay pinagtulungan naman nila Arturo, Nato, Eloy at Mando na ganap na igapos ang mga kamay paharap.
“HUWAG ANG ANAK KO!"
"MAAWA NA KAYO!” Hiyaw na pakiusap ni Eugene kay Nolan at Buldog na kasalukuyang dagan-dagan at iginagapos ang binatilyo niyang anak. Kitang-kita ni Eugene kung paano masaktan at mahirapan ang kanyang anak, sobrang nipis lamang ng katawan ng kanyang anak subalit walang awa siyang dinadaganan ng napakalaking katawan ni Buldog.
Sa kabila ng lahat ng hiyaw at pakiusap ni Eugene, hindi alintana nina Buldog at Nolan ang kalagayan ng kanyang anak. Ttila walang halaga ang mga sigaw na iyon—ang tanging layunin nila ay isagawa ang kanilang layunin, walang malasakit sa paghihirap ni Eul o sa mga palahaw ng sakit at paghihirap na lumalabas mula kay Eugene.
Nang maigapos na ng dalawa ang mga kamay ni Eul patalikod ay dinapot nila ang kawawang binatilyo at ipinwesto sa kabilang dulo ng bangka. Sa kabilang dulo ng bangkang ito ay may naka tirik na matabang poste ng kawayan, at dito sa kawayan na ito ay ipinasandal ng dalawa si Eul at patayong iginapos dito. Ilang beses pinaikutan ng matabang lubid ang dibdib, tiyan, mga hita at paa ni Eul sa matabang poste ng bangka, at sa higpit ng pagkakagapos ay lubhang hindi makagalaw ang binatilyo, nagmistula siyang estatwang nakatayo, gumagana ang isipan, subalit hindi makakilos.
Sa kabilang banda ay madali namang naipwesto nila Arturo, Mando, Eloy at Nato si Eugene sa isa pang matabang poste sa kabilang dulong bahagi naman ng bangka. Tulad ng kanyang anak na si Eul ay isinandal rin si Eugene rito habang hinawakan ng mahigpit ang dalawang kamay nito.
Dala-dala ang isa pang lubid, agad na lumapit si Buldog sa mga nakagapos na kamay ni Eugene paharap, at masigasig na itinali ang kanyang hawak na lubid sa mga lubid na gumagapos sa mga kamay ni Eugene. Nang maitali na niya ang hawak na lubid sa lubid na gumagapos sa mga kamay ni Eugene, agad na itinali ni Buldog ang kabilang dulo ng hawak niyang lubid sa pinakatuktok ng matabang poste ng bangka sabay itong hinila ng mahigpit, dahilan upang mahila rin pataas ang nakagapos na mga kamay ni Eugene.
Hinila ni Buldog ng husto ang lubid hangang sa mapaangat ng husto ang maskuladong katawan ng mangingisdang si Eugene hangang sa tanging ang mga daliri na lamang nito sa paa ang nakalapat sa sahig ng bangka. Lubhang napangiwi si Eugene sa mapwersang paghila ng kanyang mga kamay paitaas na talaga namang bumatak sa malaman nitong braso, balikat, dibdib at tiyan.
Lubhang nanakam ang anim na pugante nang bumalandra sa kanilang paningin ang nakasabit na katawan ng matipunong mangingisda, batak na batak ang mamasel nitong katawan habang tumutulo ang napakarami nitong pawis na nagpapakislap sa kayumanggi nitong balat sa direktang sinag ng araw.
Ngayon, sa kanilang posisyon ay magkaharap na ang mag ama na kapwa nakagapos sa mga poste sa magkabilang dulo ng bangka, ang tanging pinagkaiba ay nakabitin ang mga kamay ni Eugene paitaas habang ang anak naman nitong si Eul ay nakagapos ang mga kamay patalikod sa poste.
Kitang-kita sa mga mata ng binatilyong anak ni Eugene na si Eul ang matinding takot. Pinagpapawisan ito ng husto at halata ang panginginig ng buong katawan.
“PAKAWALAN NIYO KAMI!"
"TANGINA NIYO!, WALA KAMING GINAGAWANG MASAMA SA INYO!” Malalakas na hiyaw na may malulutong na mura ang pinakawalan ni Eugene mula sa kanyang bibig sa matinding galit sa anim pugante.
Pilit na nag-aalpas si Eugene at pilit na hinihila ang naka gapos niyang mga kamay sa tuktok ng poste kaya naman halos umalog ang buong bangka sa kanyang lakas, subalit sa higpit ng pagkakatali sa mga ito sa matabang lubid ay walang magawa ang kanyang lakas, bagkus ay lalo lamang nasasaktan ang kanyang mga kamay tuwing pinipilit niyang gumalaw at kumawala.
Tinignan ni Eugene ng matalim ang anim na lalaking naka tayo ngayon sa kanyang harapan, na nakangisi sa kanya ngayon at mababasa sa kanilang mga mata ang di mawaring madilim na layunin.
“TANGINA NIYO WALA KAMING KASALANAN SA INYO!"
"PAKAWALAN NIYO KAMI MGA GAGO KAYO!” Galit na hiyaw ni Eugene sa mga ito.
Tila wala namang naririnig ang mga lalaki, bagkus ay tinitigan lamang nila ng napakalagkit ang naka gapos na mangingisda, bagay na nagdulot ng kakaibang kaba kay Eugene.
Sa kabilang banda, hindi naman malaman ng panganay na anak ni Eugene na si Eul ang gagawin, hindi siya makapagsalita sa mga pagkabigla at talagang kumakabog ang kanyang dibdib sa sobrang kaba.
Marahang lumapit si Mando sa nakagapos na si Eugene, hinawakan niya ang kulay-abong lumang kamisetang suot ni Eugene, isang kamisetang tinapyasan lamang ng manggas upang maging sando. Ang tela nito ay mukhang pinaglumaan ng panahon, puno ng mga himulmol at punit na butas. Sa isang iglap, walang pasintabing pinunit ni Mando ang marupok na tela gamit ang kanyang malalaking kamay.
Nanlaki ang mga mata ni Eugene sa gulat, hindi makapaniwala sa bilis ng pangyayari. Ang malakas na paghatak ni Mando ay nagdulot ng tunog ng nawarak na tela, at sa loob ng ilang segundo, ang kamiseta ay nawasak at nagpatambad ng matipunong katawan ni Eugene.
Sa pagpunit ng lumang damit ni Eugene, agad tumambad sa anim na maskuladong lalaki ang matikas at kahanga-hangang hubog ng kanyang katawan. Ang kanyang balat, na may natural na kulay kayumanggi, ay nangingintab dahil sa manipis na patak ng pawis na umaagos sa bawat kurba ng kanyang katawan. Ang sikat ng araw na dumadampi sa kanyang pawisan na balat ay nagbibigay ng tila gintong kinang, na lalong nagpalutang sa kanyang mahusay na pangangatawan.
Ang kanyang dibdib ay matikas at tila bato sa tibay, mga pektoral na masel ay nakabakat at malaki, gumagalaw nang bahagya sa bawat hininga. Sa ilalim nito ay ang kanyang abs, malinaw na naka-ukit at naglalaman ng anim na magkakahiwalay na bahagi na parang ginawa para magpakitang-gilas. Bawat hibla ng kalamnan ay malinaw na nahahati.
Ang kanyang braso ay matipuno, ang malalaking bisig ay tila mga bundok na nakaangat, mahigpit na naka-ukit, nagpapakita ng lakas na kayang bumitak ng bakal. Sa bawat paggalaw, ang mga ugat ay tila buhay, dumadaloy sa kahabaan ng kanyang mga bisig.
Ang balikat niya ay malapad at matibay, at ang kanyang likod ay malawak at puno ng detalye, ang bawat himaymay ng masel ay nagsasama-sama upang bumuo ng isang kaakit-akit at makapangyarihang postura. Ang kanyang mga hita ay malalakas, halatang hinubog ng walang humpay na kasanayan, at ang binti niya ay matatag, perpekto sa balanse at lakas.
Habang nakatingin ang anim na lalaki, hindi maiwasan ng mga ito ang pagkamangha sa natural na ganda ng hubog ng katawan ni Eugene—isang katawan na parang hinugis ng araw at pawis, simbolo ng katatagan at di-matatawarang lakas.
Nang tuluyang mapunit ang kanyang damit, walang alinlangan itong itinapon ni Mando sa tubig. Ang basang damit ay lumubog nang dahan-dahan, parang isang simbolo ng pagkawala ng kahit anong natitira sa pagkatao ni Eugene. Ang pangyayaring ito ay lalo pang nagpatindi sa takot at gulat na nasa kanyang mga mata.
Lubha ring nagulat si Eul nang makita ang mabilis na pagwarak ni Mando sa lumang damit ng kanyang ama. Ang tunog ng napupunit na tela ay tila kumalabog sa kanyang pandinig, at ang biglaang eksena ay nag-iwan sa kanya ng matinding pagkabigla. Hindi siya makapagsalita habang ang kapirasong tela ng damit ay bumagsak sa tubig, tuluyang nagpatambad ng matipuno at kahanga-hangang katawan ng kanyang ama.
Kitang-kita ni Eul ang bawat detalye ng katawan ng kanyang ama—ang malapad na balikat, ang matikas na dibdib na parang pader ng kuta, at ang malinaw na guhit ng mga abs na tila alon sa ilalim ng araw. Ang balat nitong kayumanggi ay nangingintab sa pawis, bawat patak ay dumadaloy mula sa kanyang leeg pababa sa kanyang matibay na dibdib at patuloy hanggang sa kanyang baywang. Ang kanyang mga braso, na batak sa mahabang taon ng pagtatrabaho bilang mangingisda, ay puno ng lakas, ang mga ugat ay bahagyang nakaangat.
Sa gitna ng lahat ng ito, si Eul ay nanatiling nakatulala. Hindi lamang ang biglaang pangyayari ang gumulat sa kanya, kundi pati na rin ang pagkatanto kung gaano kakisig at kahanga-hanga ang pisikal na anyo ng kanyang ama—isang anyo na tila simbolo ng sakripisyo at dedikasyon para sa kanilang pamilya. Ang eksena ay nag-iwan ng kakaibang epekto kay Eul, isang halo ng gulat, paghanga, at pagkamangha sa lakas at presensya ng kanyang ama.
Lubhang natakam ang anim na lalaki nang tumambad sa kanilang harapan ang kahanga-hangang katawan ni Eugene, ang mangingisdang tila inukit mula sa mga alon at araw. Ang kanilang mga mata ay hindi maitatangging nakatuon sa bawat detalye ng kanyang maskuladong pangangatawan, mula sa matikas na hugis ng kanyang dibdib hanggang sa malinaw na guhit ng kanyang abs na parang pinanday ng walang humpay na paggawa.
Ang pawis na dumadaloy sa kayumanggi niyang balat ay tila kumikinang sa sikat ng araw, lalo pang nagbibigay-diin sa kagandahan ng kanyang hugis. Ang mga masel sa kanyang braso ay tila nagpapakita ng lakas sa bawat maliit na galaw, habang ang malapad niyang balikat at likod ay nag-uumapaw sa tibay, animo’y handang-handa sa anumang laban.
Ang anim na lalaki ay napalunok, wari’y nabighani sa karisma ng kanyang pisikal na anyo. Ang init ng araw ay tila lalong nagpaigting sa tensyon sa paligid, habang ang hangin ay tila naging mas mabigat sa pagitan nila. Ang katawan ni Eugene ay hindi lamang isang larawan ng lakas kundi isang makapangyarihang paalala ng pagka-likas na kakisigan, isang bagay na hindi nila maikukubli ang kanilang paghanga—o pagnanasa.
“GAGO KA! ANONG GINAGAWA MO?!” Galit na sigaw ni Eugene habang pilit siyang nagpupumiglas mula sa kanyang pagkakagapos. Ang kanyang boses ay umalingawngaw, puno ng galit at indignasyon, ang bawat salita’y parang kutsilyong tumatagos sa hangin. Ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit, ang kanyang panga’y mahigpit na nakatikom habang ang bawat kalamnan sa kanyang katawan ay naghahamon sa pagkakatali.
Ngunit tila bingi ang anim na lalaki, ni isa’y walang nagpakita ng awa o alinlangan. Sa halip, ang kanilang mga tawa ay lalong nagpatindi sa tensyon ng tagpo. Ang halakhakan nila’y parang malisyosong musika na nagpapahiwatig ng kanilang paghamak at kawalang pakialam. Ang bawat paggalaw ni Eugene sa kanyang pagkakagapos ay nagdudulot lamang ng mas malaking kasiyahan para sa kanila, na tila ba ang kanyang galit at pagtutol ay isang libangan lamang para sa kanila.
“Tangina, perpekto ang pagkakahubog ng katawan mo, hehe”Ani ni Nolan, ang boses nito’y puno ng pangungutya at malisya. Habang sinasambit ang mga salita, maraha niyang inilapat sa kanang dibdib ni Eugene. Ang magaspang na kamay ni Nolan ay lumapat sa pawisang balat ng dibdib ni Eugene, nagdulot ng kakaibang kilabot sa katawan ng barakong mangingisda.
Kasabay ng kanyang ginawa, marahan niyang kinagat ang ibabang labi, waring nagpapakita ng halatang kasabikan, habang ang kanyang mga mata ay hindi inaalis sa bawat reaksyon ni Eugene. Ang titig ni Nolan ay puno ng malisyosong interes, tila nang-aakit ngunit may bahid ng kahayupan.
“KUPAL KA! BITAWAN MO KO! WAG MO KONG HAWAKAN!” Naiiritang hiyaw ni Eugene, ang boses niya’y nanginginig sa galit habang pilit niyang inilalayo ang sarili mula sa paghawak ni Nolan. Ang kanyang katawan ay pilit na pumipiglas sa pagkakagapos, ngunit ang mga lubid ay mas lalong humihigpit sa kanyang bawat galaw. Ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit.
"Aba, ang damot pala nitong gagong ’to, hehe” Wika ni Nolan, ang boses nito’y puno ng pangungutya habang marahang binabawi ang kamay niya mula sa dibdib ni Eugene. Ang kanyang mga labi ay nakakurba sa isang masamang ngiti, tila nasisiyahan sa bawat reaksyon ng barakong mangingisda.
“Di bale, maya-maya papapakin ka namin ng buhay, hehe” Nakangising banta ni Nolan, ang kanyang tinig ay malamig at puno ng pangako. Ang bawat salita’y tila punyal na tumatagos sa isipan ni Eugene, nagdudulot ng mas matinding takot. Ang mga mata ni Nolan ay nanlilisik, waring tinatamasa ang bawat segundo ng kanilang kontrol at pang-aabuso.
Si Eugene ay napasinghap sa takot, ngunit hindi niya hinayaan na makita ng mga lalaki ang kanyang kahinaan. Pilit niyang ikinubli ang kaba sa ilalim ng kanyang galit, ngunit ang malamig na pawis na dumadaloy sa kanyang noo ay nagsiwalat ng kanyang pagkabahala.
Ang tension sa paligid ay nagiging mas mabigat, habang ang mga lalaki’y patuloy na tumatawa, animo’y mga lobo na nag-aabang ng tamang oras para sakmalin ang kanilang biktima.
Gulat na gulat si Eul sa naririnig niyang mga pinagsasabi ng mga lalaki sa kanyang ama. Hindi siya makapaniwala sa kahalayang lumalabas mula sa kanilang mga bibig, at ang kanyang dibdib ay punong-puno ng kaba at galit. Ngunit ang pagkagulat niya ay lalo pang nadagdagan sa sunod na ginawa ng isa sa mga lalaki.
Lumapit si Nato kay Eugene, ang mga mata nito’y puno ng kasamaan at panunukso. Bahagya itong yumuko, dahan-dahang inilapit ang kanyang mukha sa nakasaradong zipper ng lumang maong shorts na suot ni Eugene. Ang bawat galaw ni Nato ay nagdulot ng matinding kaba kay Eugene, habang ang tensyon sa paligid ay lalo pang tumindi.
Ngumisi si Nato, ang kanyang mga labi ay bahagyang bumuka, nagpapahiwatig ng halatang pang-aabuso. Ang ibang lalaki ay nagsimulang maghalakhakan, tila nasisiyahan sa eksenang naglalaro sa kanilang harapan. Si Eugene, sa kabila ng matinding kaba at poot, ay hindi hinayaan na mawala ang kanyang tapang. Ngunit ang paglapit ni Nato ay nagbigay sa kanya ng mas matinding pangamba, habang si Eul ay nananatiling tulala, hindi makakilos sa kanyang kinaroroonan, puno ng gulat at takot para sa kanyang ama.
Inumpisahang hinawakan ni Nato ang sarahan ng lumang maong na short na suot ni Eugene. Ang mga kamay ni Nato ay naglalaman ng pwersa at tiyaga, at habang dahan-dahan niyang tinanggal ang pagkakabutones nito, ang mga mata ni Eugene ay sumunod na nakatingin sa kanya, puno ng kalituhan at hindi maipaliwanag na takot.
Habang binubuksan ni Nato ang zipper, ang puso ni Eugene ay kumakabog sa kaba, sumisikip ang dibdib, at parang ang oras ay huminto sa bawat segundo ng eksena. Napansin ni Eugene na may kakaibang mga mata si Nato—matindi, malupit, at hindi mabasa ang iniisip. Ang mga kamay ni Nato ay hindi nagmamadali, tila may layunin.
Muling tumingala si Nato. Ang mata niya ay nanatili kay Eugene, at sa mga mata ni Eugene, halatang may labis na pagtataka, takot at kaba.
“GAGO KA! ANONG GAGAWIN MO?” Bulyaw ni Eugene, ang boses na puno ng pagkabigla at galit. Ang kanyang mga labi ay nanginginig, at ang puso niya ay parang patuloy na humihilab.
Habang ang boses ni Eugene ay nagsisilibing hiyaw ng takot, si Nato ay hindi tumigil sa ginagawa. Walang takot sa kanyang mukha, hindi man lang nababago ang ekspresyon. Sa mga mata ni Eugene, ang takot ay naging konkretong presensya, ang hangin ay tila humigpit at sumikip sa kanyang paligid.
Walang pag-aalinlangan, ibinaba ni Nato ng tuluyan ang maong na short ni Eugene, bagay na nakapagpagulat ng husto kay Eugene maging sa anak niyang si Eul na harapang nakikita ang kaganapan.
Pilit naglumipasay ang matiipunong mga paa ni Eugene at pilit na nanlaban, subalit hindi nagpatinag ang lakas ni Nato hangang sa tuluya niyang hinubad ang maong na short ni Eugene mula sa mga paa nito, pagkahubad ni Nato sa maong na short ni Eugene ay hinagis niya ito sa ere—ang short ay tila sumayaw sa hangin, at sa isang hindi inaasahang sandali, pumasok ito ng eksakto sa isang timba na puno ng mga isdang huli ng mag-ama. Ang tubig sa loob ng timba ay kumalabog at ang mga isda ay tila sumabog sa loob.
Tumabad ang puting brief ni Eugene sa harapan ng anim na lalaking estranghero, pati na rin sa harapan ng kanyang anak na si Eul. Ang buong eksena ay puno ng kaba at kahihiyan para kay Eugene lalo na sa kanyang anak na ansisilayan ang pangyayari. Hindi maitatago ni Eugene ang kanyang pagkahiya, at kahit na ang mga estranghero ay hindi nagsasalita, ramdam na ramdam niya ang kanilang tingin sa kanya. Sa bawat segundo, tila gumuguhit ang takot at kahihiyan sa kanyang mga mata.
Ang brief ni Eugene ay may kalumaan na, at makikita ang mga punit sa garter na waring nagiging sanhi ng pag-luwag nito, at ang mga sinulid ay tumatagos mula dito. Ang tela ng brief ay hindi na puti, kundi bahagya nang nainilaw gawa ng kalumaan. Kapansin-pansin ang mga maliliit na punit sa mga gilid ng garter, na nagpapakita ng mga sinulid na nagsimulang humiwalay. Sa bawat galaw ni Eugene, lalong tumambad ang kalumaan ng kanyang kasuotan, at ramdam niya ang kahihiyan na nagmumula sa kanyang mga mata.
Sa kabilang banda ay makapagsalita ang anak ni Eugene na si Eul. Habang nananatiling nakagapos sa isang sulok, ang kanyang mga mata ay parang naiipit sa ilalim ng bigat ng kahihiyan at awa para sa kanyang ama. Si Eul, na dati’y palaging nagmamasid sa kanyang ama ng may paghanga, ay ngayon napilitang tanggapin ang isang reyalidad na hindi niya kayang ipaliwanag, nakikita niya ang buong kahinaan ng kanyang ama
Napangisi ang anim na lalaki nang tumambad sa kanilang mga mata ang lumang brief na suot ni Eugene. Ang kulay nito ay kupas na, may mga punit-punit na bahagi, at tila may mga marka ng kalumaan na hindi maitatago. Pinagmasdan ng mga ito ang laman na ikinukubli nito at halatang kargado ito, sa katunayan ay bakat pa biloging ulo ng maselang laman mula sa labas ng brief na iyon.
Walang kalaban-laban si Eugene sa harap ng kanilang mga mata, kaya’t hindi nila napigilang magtawanan nang malakas, ang kanilang mga tingin ay puno ng pang-uuyam at libog.
Sa kabila ng kahihiyan, may tila alingawngaw ng matinding tensyon sa hangin, ang pakiramdam ni Eugene ay parang may init na dumadampi sa kanyang balat habang ang mga lalaki ay patuloy na nagmamasid sa kanya nang may matamis at mapusok na ngiti.
“Mukhang kargado ka pare ah, hehe” Ngising wika ni Arturo. Ang tingin niyang matalim ay tumagos kay Eugene, parang isang hindi maitatagong pang-aasar na puno ng pang-uuyam. Ang tono ng kanyang boses ay may halong kalokohan, at tila nag-aalab ang bawat salita na parang may dagdag na kahulugan. Ang mga mata ng mga kasamahan niya ay hindi rin maitatago ang kasiyahan, habang si Eugene ay nanatiling nakatayo, pilit pinipigilan ang sariling magpakita ng kahinaan, ngunit ramdam na ramdam ang bigat ng sitwasyon.
Hindi pa rin makapaniwala si Eul sa nangyayari. Lubha siyang naguguluhan habang nasisilayan ang hinuhubarang ama sa kanyang harapan. Ang mga mata ni Eul ay nakapako sa bawat galaw ng kanyang ama, na hindi komportable sa kinasasadlakang sitwasyon.
“Tangina wag naman ganito, pakiusap!” Pakiusap ni Eugene sa mga ito, ang boses niya ay nanginginig sa takot at pagmamakaawa. Ang kanyang mata ay puno ng desperasyon at kahihiyan, ngunit ang mga lalaki ay tila hindi pinapansin ang kanyang pakiusap
“Bakit?, nahihiya ka ba sa anak mo? Ha?, hehe” Nakangising wika ni Arturo, ang boses niya ay puno ng kalokohan. Sabay niyang ibinaling ang tingin kay Eul, ang anak ni Eugene, na nakagapos sa kabilang sulok, gulat na gulat sa nakikita.
Ang mata ni Eul ay puno ng pagkalito at takot, hindi pa rin makapaniwala sa nangyayari sa harap ng kanyang mga mata. Ang ngisi ni Arturo ay mas matalim ngayon, habang ang mga lalaki ay patuloy na pinapalakas ang tensyon sa hangin, na tila walang pakialam sa epekto nito sa kanya at sa kanyang ama.
Muling ibinaling ni Arturo ang tingin sa naka gapos na mangingisda, nanatiling nakangisi at nagpatuloy sa pagsasalita.
“Takot ka bang mahubaran sa harapan ng anak mo?, hindi pa ba niya nakikita ang burat mo? Hehe” Wika ni Arturo, ang kanyang boses ay may halong pangaasar. Ang ngisi sa kanyang labi ay naglalaman ng kasiyahan sa bawat tanong, parang tinutukso ang takot ni Eugene.
Ang mga mata ng mga lalaki ay nakatuon kay Eugene, sinadya nilang gawing mas mahirap para sa kanya ang sitwasyon. Habang si Eul, na patuloy na nakatayo sa gilid, ay hindi pa rin makapaniwala sa kaganapan, ang puso niya ay pumapaspas sa kalituhan at takot.
Ang mga tanong ni Arturo ay parang mga patalim na tumutusok kay Eugene, na pilit itinatago ang kanyang kahihiyan at ang bigat ng sitwasyon.
“Wag kang mag alala, dahil maya-maya lamang ay masisilayan nitong gwapo mong anak ang lahat ng itinatago mo sa katawan mo, at tiyak na masasaksihan niya kung paano ka namin papakin ng buhay, hehe” Wika ni Arturo, ang tono ay puno ng panguuyam na may kalakip na tiyak na banta at pangako.
Nangilabot ang mag-ama sa sinambit ni Arturo. Sa tono nito, ramdam nilang may masama itong balak.
Ang mga mata ni Eugene ay puno ng kaba at takot habang iniisip kung anong pwedeng mangyari sa kaniya, lalo na’t ang panganay niyang anak, si Eul, ay naroroon din at saksi sa lahat ng nangyayari. Habang iniisip ni Eugene kung paano makaliligtas sa kamay ng mga taong ito, unti-unti niyang naramdaman ang bigat ng sitwasyon. Tila ba ang mga estranghero ay may planong hindi maganda, at si Eugene, bagamat nagsusumikap na lakasan ang loob, ay hindi kayang itago ang takot na sumisiksik sa kanyang dibdib.
Nagtungo si Buldog sa itim na bag na kanilang dala, at mula roon, may inilabas itong isang pahabang bakal na may katabaan, isang bagay na tiyak ay makapagbibigay ng takot at panginginig sa sinumang makakakita. Ang matigas na bakal ay kumikislap sa ilaw ng araw, at ang kongkretong dulo nito ay nagpapakita ng pahiwatig ng pangakong pwersa.
Habang ang hawak ni Buldog ang bakal, ang kanyang mukha ay nanatiling malamig, tila walang emosyon.
Lalong kinabahan si Eugene nang makita ang bakal na iyon. Ang mahaba at matabang bakal ay may mga matiitbay na pangtalsa magkabilang dulo, bagay na nagdulot ng matinding takot sa kanya. Hindi niya alam kung anong gamit o layunin ng bagay na ito, ngunit ang mga tali sna tlo ng bakal na iyon ay tila sadyang nilikha upang pagtalian ng mga paa ay nagbigay sa kanya ng mas matinding pangamba. Sa mga mata ni Eugene, tila ba ang bawat detalye ng bakal na iyon ay isang senyales ng posibleng sakit at pahirap na maaaring idulot sa kaniya. Hindi niya alam kung anong kasunod na mangyayari, at alam niyang wala siyang kontrol sa sitwasyon.
“Tangina, pakiusap! Anong gagawin niyo?” Ang malakas na hiyaw ni Eugene, ang tinig na puno ng pakiusap at takot. Puno ng kaba ang kanyang mga mata, at ang puso niya ay kumakabog sa bawat salitang binitiwan.
Ang katawan ni Eugene ay nanginig, at ang mga kamay niya ay nagsimulang mag-kumapit, habang ang mga mata ni Eul, ang kanyang anak, ay nakatingin sa kanya na puno ng takot at kalituhan.
“WAG! PAKIUSAP!”
Patuloy pa rin si Eugene sa pagmamakaawa, ang boses niyang halos mawalan ng lakas, puno ng desperasyon at takot. Ang kanyang mga mata ay puno ng pighati, at ang kanyang mga kamay ay nanginginig sa bawat sigaw ng pakiusap.
Ang kanilang bangka ay dahan-dahang nangingisay sa malalakas na alon ng dagat, at ni isang isla o pook na maaaring magsilbing takas o tulong ay hindi masisilayan mula sa kanilang kinatatayuan. Ang kalagitnaan ng dagat ay tila isang malupit na bilangguan, isang kawalang-pag-asa na tumitimbang sa kanilang mga puso. Ang silaw ng araw ay mas tumitindi ang tirik sa kanilang tapat, at ang mga alon na bumangga sa bangka ay nagsisilbing paalala ng pagdapo ng kanilang takot.
Lalong pinagpawisan si Eugene sa kaba, ang kanyang katawan ay namamasa na ng husto. Sa bawat segundo, nararamdaman niya ang bigat ng sitwasyon, at ang takot ay sumasakal sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung paano sila makaliligtas mula sa kamay ng mga estrangherong ito. Ang kanyang mga mata ay patuloy na gumagala, umaasang may makita siyang kahit anong paraan para makaligtas. Ngunit ang mga alon ng dagat, ang kakulangan ng kahit isang makakakita sa kanilang kalagayan, at ang malupit na pagkakaipit nila sa gitna ng lahat ng ito ay nagbigay ng mas malalim na takot sa kanyang puso.
Si Eugene, na bihira lang mawalan ng lakas ng loob, ay patuloy na nagsisigaw, ngunit ang kanyang mga pakiusap ay tila napupunta sa hangin. Ang bawat sigaw na lumalabas sa kanyang bibig ay may kaakibat na takot at kahinaan, ngunit ang mga estranghero, ay hindi nagpapakita ng kahit kaunting awa.
Lumuhod si Buldog sa harapan ni Eugene, hawak-hawak ang isang pahabang solidong bakal. Hindi alam ni Eugene kung anong klaseng bagay ito, ngunit ang hitsura at estruktura ng bakal ay may dulot na hindi magandang pakiramdam. Lingid sa kanyang kaalaman, ang pahabang bakal na iyon ay isang metal foot spreader, isang kasangkapan na ginagamit upang pilitin maghiwalay at magkalayo ang mga paa mula sa isa't-isa at at lilimita sa mga paggalaw, at lalo pang magpataas ng sakit sa katawan ng biktima.
Lumapit sina Arturo at Mando sa mga paa ni Eugene. Ang kanilang mga kamay ay matibay at mahigpit na humawak sa mga binti at paa ni Eugene, na matigas na naglalaban upang makawala sa pagkakahawak ng mga ito, ngunit ang lakas ni Arturo at Mando ay hindi kinakaya ng mga hita ni Eugene, at sa bawat pagkilos niya upang mag-alsa ng kanyang mga paa, tila bakal na kadena na ang humahawak sa kanya.
Dahil sa lakas ng mga lalaking ito, hindi na magawang i-alsa ni Eugene ang kanyang mga paa. Ang kanyang bawat galaw ay napipigilan ng lakas ni Arturo at Mando, bagay na unti-unting nagpapabagsak ng kanyang mga pag-asa. Ang pagnanasa niyang makaligtas ay tila nawawala na, at ang takot ay tumitindi sa bawat segundo. Tila ba ang mga lalaking ito sa paligid niya ay may layunin na pahirapan siya at gawing sunud-sunuran sa kanilang kagustuhan.
Masigasig na inumpisahang ikabit ni Buldog ang mga paa ni Eugene at iginapos sa magkabilang dulo ng apat na talampakan sa habang metal spreader, dahilan upang pwersahang bumuka at magkalayo ang mga paa ng matipunong mangingisda at apat na talampakan ang layo mula sa isa't-isa.
Nang matagumpay na naigapos ni Buldog ang mga matitikas na paa ni Eugene sa mga bakakapal na pantali sa magkabilang dulo ng metal spreader ay damang-dama ni Eugene ang labis na pagbuka at paglayo ng magkabila niyang mga paa at hita mula sa isa’t-isa.
Nang matagumpay na naikandado at mapaghiwalay ang mga paa ni Eugene, ang anim na tulisan ay humanga sa resulta ng kanilang ginawa. Si Eugene, ang gwapo at matikas na mangingisda, ay nakagapos sa harapan nila, ang katawan ay nangingintab na sa pawis, at ang mga paa ay maluwag at bukang-buka, gawa ng metal foot spreader na pumapagitan sa mga ito.
Ang eksena sa harap nila ay tila isang imaheng nakatatak sa kanilang isipan, na ipinapakita ang isang malakas na lalaki na ngayon ay nakagapos, sumuko sa kamay ng mga banyagang pwersa. Ang mga tulisan, habang pinagmamasdan si Eugene, ay tila nagsasalu-salo sa kanilang tagumpay, hindi alintana ang kahihiyan at sakit na nararamdaman ng biktima.
Ang mga mata ni Eugene ay puno ng hinagpis at panghihina, ngunit walang magawa. Hindi na siya makagalaw, ang metal spreader ay nagsilbing permanenteng kagamitan na lumimita sa paggalaw niya. Sa kabila ng kanyang matipunong pangangatawan, naramdaman niya ang kawalan ng kakayahan at kalayaan.
Kitang-kita ni Eul ang matinding paghihirap na dinaranas ng kanyang ama. Habang ang katawan ng kanyang ama ay nakatayo at mabigat na nakabigkis sa poste ng kanilang bangka, ramdam ni Eul ang bawat sandali ay pighati na dumaan sa kanyang ama.
Ang metal spreader ay nagdudulot ng hindi matitinag na sakit, at ang mga paa ng kanyang ama ay lubhang nababanat, ang bawat galaw ay tila pahirap na pinipigilan ng metal na iyon. Ang mga hita at binti ng kanyang ama ay bumukas ng maluwag, at kahit ang katawan nito ay matikas at malakas, ang sitwasyon ng pagkakalagay ng bakal sa pagitan ng mga ito ay tila nagiging sanhi ng matinding sakit sa bawat pagkilos ng kanyang ama.
Habang ang mga kamay ni Eugene ay naka-angkla sa dulo ng poste, ang kanyang katawan ay nakabitin sa hangin, isang imposibleng posisyon na nagpapakita ng kanyang kahinaan sa harap ng mga estrangherong ito.
Si Eul ay hindi malaman kung paano tutugon sa nakikita niyang pighati ng kanyang ama. Ang kanyang puso ay napupuno ng takot at galit, ngunit hindi siya makagalaw. Hindi siya makagawa ng kahit anong hakbang upang matulungan ang kanyang ama, na patuloy na pinapalakas ang sakit at pahirap.
Habang ang mag-ama ay nasa masalimuot na sitwasyon ay inilabas ni Nolan ang dalawang camera at isang tripod, at mabilis nitong isinimulang i-setup ang mga kagamitan. Tinitiyak niya na maayos ang pagkakalagay ng mga camera upang walang kahit isang detalye ng kanilang ginagawa sa mag-ama ang makakaligtaan.
Ang malamig na tinig ng dagat ay tila nagiging mas tahimik habang ang mga tulisan ay patuloy na nagmamasid. Ang kanilang mga mata ay nakatutok kay Eugene, ang matipunong mangingisda na ngayon ay tila isang walang kalaban-labang biktima. Ang paligid ay nagsimula nang mag-iba ang atmospera—mula sa tensyon, ito ngayon ay puno ng banta at panghihiya.
Ang setup ng camera ay tila isang malupit na pahiwatig ng nais nilang gawin—isang pagtala ng pagpapahirap, isang dokumentaryo ng kanilang kasamaan. Hindi nila alintana ang galit, takot, at pighati na ipinapakita ni Eugene at ng kanyang anak. Para sa kanila, ang lahat ng ito ay parte ng isang palabas, isang kalupitan na walang katumbas na halaga kundi ang sariling kasiyahan at kontrol.
Dahil sa kahabaan at kalakihan ng bangka ni Eugene, nagkaroon ng sapat na espasyo ang mga tulisan upang isagawa ang kanilang malupit na plano. Inilagay nila ang iisang tripad na kumakalong ng dalawang camera sa gitna ng bangka, na may tuwa at tiwala sa kanilang pagkaka-set up. Ang bawat kamera ay itinutok sa magkabilang dulo ng bangka, na nagbigay daan upang sabayang makuhanan ng video ang mag-ama, isang mapangahas na hakbang na magsisilbing dokumentasyon ng kanilang pighati—ang sakit at pangamba sa mukha ni Eugene, at ang takot at pagkabigla sa mga mata ni Eul.
Ang isang kamera ay nakatutok kay Eugene, habang ang kanyang katawan ay nangingintab sa pawis dulot ng kanyang paghihirap sa posisyon, habang ang isa naman ay nakatutok kay Eul, ang anak niyang nakagapos sa kabilang dulo ng bangka, nagmamasid sa kalupitan na ginagawa sa kanyang ama.
Ang malamlam na ilaw mula sa mga camera ay nagsimulang magbigay ng sinag sa harap ng bangka, na may mga malupit na larawan ng posisyon ni Eugene na nangingintab ang pawis, ang mga paa ay nakabukas, at ang katawan ay sumasailalim sa hindi malilimutang pahirap. Si Nolan, na tumingin sa mga camera at inayos ang huling anggulo, ay ngumiti nang malamig.
Habang ang mga kamera ay nagsimula nang magtala, ang tunog ng mga alon ng dagat at ang malupit na imahe ng mag-ama na nakagapos at hindi makalaban ay unti-unting nagiging bahagi ng isang madilim na penikula. Ang mga galaw ng bawat isa ay malinaw na nakuhanan sa bawat lente ng kamera. Malinaw ang bawat detalye—mula sa panginginig ni Eugene, sa pagluha ni Eul, at ang matinding pahirap ng kanilang posisyon at pangamba.
Ang mag-ama, na puno ng takot, ay nagiging inosenteng biktima ng isang kahindik-hindik na pangyayari na kanilang pinagdadaanan sa kamay ng mga tulisan. Ang mga kamera, na hindi alintana ang pagdurusa ng mga biktima, ay patuloy na nagdodokumento ng bawat sandali ng kalupitan.
Ilang sandali pa ay kinuha ni Buldog ang isang gunting mula sa bag, at lumapit muli kay Eugene. Nang makita ito ng mangingisda, tila isang malamig na takot ang pumasok sa kanyang katawan. Ang gunting, na mukhang isang simpleng bagay, ay nagdala ng labis na pangamba sa kanya. Habang ang kamay ni Buldog ay hawak-hawak ang matalim na gunting, ang mga mata ni Eugene ay nagiging sa takot, at ang kanyang mga labi ay naglalabas ng mga katagang puno ng takot at pakiusap.
“A-anong gagawin niyo? Ang gagawin niyo sakin?” Ang maluha-luhang tanong ni Eugene, ang boses ay nanginginig, puno ng takot at pag-aalala para sa kanyang buhay at sa buhay ng kanyang anak.
Ang kanyang mga mata ay halos hindi makatingin kay Buldog, ang takot ay bumabalot sa kanyang buong katawan. Hindi na siya makagalaw, at ang kalupitan ng mga estrangherong ito ay tila isang bangungot na nagsisimulang maging totoo.
“Parang awa niyo na, pare! Wala akong kasalanan sa inyo! May mga anak ako, maawa na kayo!” Patuloy na pagmamakaawa ni Eugene. Ang kanyang tinig ay puno ng desperasyon, ang mga salitang iyon ay umaabot kay Buldog at sa mga kasama nitong tulisan, ngunit tila wala silang pakialam. Si Eugene, na matipuno at may lakas sa kanyang mga kamay, ay ngayon ay humihingi ng awa, isang taong walang laban sa brutal na pwersa ng mga estrangherong ito.
Ang bawat salitang lumalabas sa bibig ni Eugene ay isang pagsamo, ngunit ang malamig na reaksyon ng mga tulisan, at ang patuloy nilang mga hakbang upang magpatuloy sa kanilang layunin, ay nagpatibay ng mas matinding takot sa puso ng mangingisda.
Walang reaksyon si Buldog sa pakiusap ng mangingsida, bagkus ay idinampi niya ang kanyang palad sa nakabukol na laman sa puting brief ni Eugene bagay na lubhang ikinagulat nito.
Nagulat rin si Eul sa ginawa ng lalaki, hindi niya mawari kung ano ang balak gawin ng mga lalaking ito sa kanyang ama. Ang mga kilos ng mga ito ay nagpapakita ng malinaw na plano ng pangmomolestya ng mga ito sa kanyang ama, subalit hindi niya maiwasang maguluhan ni Eul sapagkat hindi naman mukhang bading ang mga ito, malalaki ang kanilang mga katawan, maskulado at malalaking tao, malayo sa mga bading na nakikita niya sa kanilang baryo.
Nangilabot ng husto si Eugene nang dumampi ang kamay ng maskuladong si Buldog mula sa kanyang maselang laman na natatakpan lamang ng manipis at lumang brief niyang suot, habang napangisi naman si Buldog nang mahinuhang mukhang may kalakihan ang itinatago ng pamilyadong mangingisda.
“BITAWAN MO YAN!
"ANO BA PARE!
"BITAWAN MO YAN!” Sunos-sunod na galit na sita ni Eugene kay Buldog dahil patuloy ang pagsakmal nito sa kanyang nakakubling ari at hindi sanay si Eugene na may humahawak sa maselan at sensitibo niyang laman.
Isa pa ay lubha ring naiirita at nahihiya si Eugene ngayon dahil sinasakmal ng isang kapwa niya maskuladong lalaking hindi niya kilala ang maselan niyang laman sa harapan pa mismo ng panganay niyang anak. Hindi alam ni Eugene kung anong iniisip ni Eul, at hiyang-hiya siya sa kanyang anak.
Lalong nanlaki ang mga mata ni Eul sa sumunod na ginawa ng lalaki sa kanyang ama.
Lumuhod si Buldog sa harapan ni Eugene at dahan-dahang ginupit ang kaliwang parte ng garter ng brief nito, na pilit namang iniiwas ni Eugene. Pinilit maglikot ng katawan ni Eugene, dahilan upang hindi magupit ng maayos ni Buldog ang garter ng kanyang brief. Dahil may kaiklian ang pasensya ni Buldog ay muli itong tumayo sabay walang atubiling hinatawan ng suntok ang naglalakihang mga bayag ng matipunong mangingisda, hindi lang isa kundi tatlong magkakasunod na suntok ang hinataw nito sa maseselang itlog bagay na halos makapagpapisa sa mga ito.
“GAAAAHHHH---AAAAAAAAHHHHHHH-AAARRAAAYY” Halos malagutan ng hiningang hiyaw ni Eugene sabay lubhang napangiwi sa sakit na halos makapagpa-lamukot sa gwapo niyang mukha.
Gulat na gulat si Eul sa ginawa ni Buldog sa kanyang ama. Di mawari ni Eul kung gaano kasakit iyon lalo pa at kitang-kita niya kung gaano kalakas ang hinataw na suntok na iyon ni Buldog sa bayag ng kanyang ama.
Nais mang tumiklop ng katawan ni Eugene sa sakit ng pag hataw sa kanyang bayag subalit pinipigilan ito ng mahigpit niyang pagkakagapos sa poste ng bangka.
“MINSANG KAPANG MAGLIKOT AH!, TITIYAKIN KONG MAPIPISA YANG MGA ITLOG MO SA SUNTOK KO!” Galit na banta ni Buldog. Ang boses ay naglalaman ng banta at pangako.
Halos hindi makahinga ang kawawang mangingisda sa sakit na idinulot ng pagsuntok sa kanyang mga sensitibong itlog, at sa takot sa banta ni Buldog ay pinilit niyang sikaping pigilan at itigil ang pagpupumiglas.
Napansin ng mga tulisan na lubhang nakaramdam ng takot si Eugene sa banta ni Buldog, kaya't hindi nila mapigilang mapangisi, napagtanto nilang ang mga itlog marahil ang kahinaan ni Eugene.
Dahil tumahan sa pagpupumiglas si Eugene ay ipinagpatuloy ni Buldog ang paggupit sa kaliwang garter ng puting brief ni Eugene hangang sa tuluyan nang lumuwa ang kaliwang bahagi ng nagkakapalang mga bulbol nito.
Hindi maiwasang mamangha ng mga tulisan sa paglantad ng bahagi ng nagkakapalang bulbol ng makisig na mangingisda, bahagi pa lamang ito ng kanyang maselang laman subalit lubha nang nakakapanabik, ngayon pa lamang ay kita na ang labis na pamamasa ng pawis ng sumisilip ng nagkakapalang hibla ng mga bulbol ng barakong ama mula sa ginupitang lumang brief nito, kaya naman lalong nananabik ang mga tulisan at halos hindi na makapaghintay na masilayan ang pinakatatagong sikreto ng gwapong at pamilyadong mangingisdang si Eugene.
Muli ay hindi naman makapagsalita ang panagany na anak ni Eugene na si Eul, napako lamang ang kanyang mga mata sa ginagawang pangmomolestya sa kanyang tatay. Sa pagkakagupit ng bahagi ng lumang brief na suot ng kanyang ama, hindi rin maiwasang makita ni Eul ang bahagi ng nagkakapalang bulbol nito, bagay na naghahatid ng lubhang hindi komportableng pakiramdam sa kanya. Ang nasasaksihan niyang pangmomolestya sa kanyang ama sa kanyang harapan ay isang lubhang kahiya-hiya at napakamasalimuot na sitwasyon sa pagitan nila.
Ilang sandali, sinunod nang ginupitan ni Buldog ang kanang parte ng brief ng makisig na mangingisda, at sa pagkakaputol ng huling hibla ng tela, tuluyang iniluwa ng lumang brief ng mapitupong mangingisda ang pinakatatago nitong pagkalalaki.
Halos lumuwa ang mga mata at malalaglag ang mga panga ng anim na tulisan nang bumungad sa harapan nila ang may kalakihang laman ni Eugene, malambot pa ito pero halatang may kalakihan na, mas maitim ng kaonti ito kumpara sa kutis ni Eugene, habang mala rosas sa pula ang ulo ng burat nito na napakakinis at napaka ganda ng hulma. Dito rin nila napagtanto na napakakapal ng mga bulbol ni Eugene, namamasa sa pawis at halatang matagal na nakulob mula sa lumang breif nito, habang hindi maiiwasang mapansin ang naglalakihan nitong malasantol na mga bayag.
Kitang-kita ni Eul ang paglantad ng maselang laman ng kanyang ama, bagamat hindi ito ang unang beses niyang makitang hubo’t-hubad ang ama lalo pa at madalas naman silang magsabay maligo sa kanilang paliguan ay ngayon lang niya napagmasdan ng maigi ang ari na bumuo sa kanya sa mundong ito. Hindi akalain ni Eul na ganito kalaki ang ari ng kanyang tatay na tila kahit malambot pa ito ay lubhang nakakatakot na ito sa laki, isa pa ay kita niyang lubhang napakakapal ng mga bulbol ng kanyang tatay na nakapagpadilim sa pagkalalaki nito.
Lubhang naguguluhan si Eul sa mga nakikita, hindi niya maintindihan ang tunay na layunin ng anim na kalalakihang ito sa kanyang ama, kung bakit siya hinuhubaran ng ganito samantalang pare-pareho lamang silang lalaki.
Hiya-hiya si Eugene sa pwersahang paglalantad ng kaniyang maselang laman, hindi lamang sa harapan ng anim na puganteng ito, kundi maging sa harap ng panganay niyang anak na si Eul.
Kita ni Eugene na nakatingin sa kanya ang klanyang anak, puno ng kalituhan ang mga mata, habang ang ekspresyon ng mukha ay lubhang natatakot at naguguluhan, subalit hindi kayang magawang tumingin ng diretos ni Eugene sa mga mata ng kanyang anak. Ang sitwasyon gito'y lubhang kahiya-hiya sa kanila bilang mag-ama.
Ilang saglit, lumapit sa kanya ang isa sa mga tulisan, habang ang tingin nito'y nanatiling nakatuon sa nakatambad na maselan niyang laman.
“Tanginang mga itlog to, ang lalaki, mas malalaki pa sa mga xl na itlog ang bawat isa nito!” Hindi makapaniwalang wika ni Buldog sa pagkamangha sa laki ng mga bayag ni Eugene. Puno ng pang-uuyam at pagkamangha ang boses.
Ang mga salitang iyon ng puganteng si Buldog ay hindi nakarating kay Eugene bilang papuri, bagkus ay naghatid lamang ito ng matinding kaba sa kanyang at isang pangako ng banta sa kanyang kaselanan. Kabadong-kabado ngayon si Eugene dahil nakalantad ang hubot-hubad niyang katawan, at sa kanyang posisyon ngayon, alam niyang hinding-hindi niya mapoprotektahan ito sa ano mang balak gawin dito ng anim na maskuladong barakong nasa kanyang harapan. Gaano man kalakas ang kanyang katawan ay tiyak na hindi siya makakaalsa mula sa higpit ng kanyang pagkakatali.
Sa kabila ng kalituhan, ang tanging ipinagtataka lamang ni Eugene ay kung bakit ito ginagawa ng mga lalaking ito sa kanyang gayong mukhang matitikas naman ang mga ito at hindi niya mawari kung bading ang mga ito, dahil ang mga nakikita niyang bading sa kanilang baryo ay malalambot naman gumalaw.
Ilang sandali ay nagulat ang mag ama sa sunod na ginawa ni Buldog. Hawak ni Buldog ang hinubad na brief mula kay Eugene at walang atubili itong inamoy, at kita sa reaksyon ng mukha nito ang sarap.
Halos lumipad ang utak ng puganteng si Buldog nang malanghap ang halimuyak ng pinaghubarang brief ng gwapong mangingisda, Amoy pawis na ito dahil narin sa kanina pa babad sa araw si Eugene, isa pa ay kahapon pa nakababad ang burat ni Eugene sa brief na ito dahil kahapon pa niya ito suot, kaya naman naglalaban ang amoy ng pawis at amoy ng nakulob na pagkalalaki ni Eugene sa brief niyang ito.
Dahil sa nakita ni Eugene na pag amoy ni Buldog sa nahuban na brief ay lalo siyang natakot at tila kinutubad sa tunay na pakay sa kanya ng mga ito.
“Pakiusap pare, parang awa niyo na, pakawalan niyo na ko” Nanginginig na pakiusap ni Eugene, umaasang mapakinggan ang kanyang pagsusumamo.
Habang tulatagal, lalong lumalakas ang kaba sa kanyang dibdib, ang mga posibilidad ng hindi mawaring binabalak sa kanya ng mga puganteng ito ay hindi lubos maisip na mangyari ni Eugene lalo na sa harap ng panganay niyang anak na itinuturing siyang modelo ng lakas at tikas at tinitingala bilang isang imahe ng isang tunay na lalaki.
Nginisan lamang ito ng mga pugante sa kanyang harapan habang malagkit paring pinagmamasdan ang hubo’t-hubad niyang katawan.
“Parang awa niyo na, nahihirapan na ko, masakit na, pakiusap” Patuloy na pakiusap ni Eugene.
Hirap na hirap na si Eugene ngayon sapagkat bukod sa nakagapos siya, ay direktang pang tinatanggap ng hubo’t-hubad niyang katawan ang init ng araw lalo pa at wala namang tarapal ang bangka, idagdag pa ang matinding kaba niya na kanina pa hindi mawala-wala gawa ng pangamba sa mga maaring gawin sa kanilang mag ama, kaya naman tila naliligo na siya sa tagaktak niyang pawis, bagay na nakapagpakintab pa lalo sa matipunong kahubaran niya, kaya’t tila kuminang ang mga mata ng anim na pugante habang nakikita ang matikas niyang katawan na pinakikislap ng sikat ng araw.
Marahang lumapit si Eloy sa makisig na katawan ni Eugene kaya naman lalong lumakas ang kabog sa dibdib ng gwapong mangingisda. Malagkit ang tingin ni Eloy rito na tila dinidetalye ng barako nitong mga mata ang bawat hubog ng maganda at maskuladong hubo’t-hubad na pangangatawan ng pobreng mangingisda sa kanyang harapan, habang ang kanyang mga tingin ay naglalaman ng di mawaring layunin.
Ilang sandali pa ay nagsitayuan ang mga balahibo ni Eugene sa katawan nang dumampi ang malapad na kamay ni Eloy sa naka bitin, batak na batak, at malaman niyang braso sabay pisil sa mga ito.
“TANGINA MO!, BITAWAN MO KO!” Galit na bulyaw ni Eugene nang umpisahang pisil-pisilin ng maskuladong lalaki ang mga masel niya sa kanang braso na naka bitin sa itaas na dulo ng kawayang poste ng kanyang bangka.
Napangisi si Eloy at mga kasamahan nito sa ini-asta ni Eugene. Batid nilang sasabog na sa galit si Eugene at alam nilang hindi komportable si Eugene na hinahawakan at pinipisil ng kapwa niya mga lalaki ang kanyang katawan, senyales na isa siyang tunay na lalaki.
“Eto ang gusto ko, palaban, tigasin, hehehe” Sambit ni Eloy sabay ngisi habang nanatiling nakatingin sa namumulang mukha ni Eugene.
"Bugok ka!, bitawan mo ko!" Patuloy na hiyaw ni Eugene, subalit walang epekto ang mga mura at pagbulyaw niya, bagkus ay nginingisian lamang siya habang patuloy na tinititigan ng napakalagkit na tila ba inaasar pa siya sa kanilang ginagawa.
Nasisiyahan ang mga pugante na makita ang maskuladong amang tulad ni Eugene na sumasabog sa galit habang hinihimas ang kanyang matipunong katawan, at sa parehong pagkakataon ay batid nilang hindi makaka-alsa si Eugene at wala siyang magagawa kundi damhin ang kanilang barakong paghaplos.
Upang mas mapatindi pa ang inis ni Eugene, marahan ring lumapit muli si Buldog at inumpisahan ring idampi ang kamay sa kaliwang dibdib naman nito.
"Tangina niyo!, bitawan niyo ko!, mga kupal kayo!" Patuloy ng galit ng hiyaw ng matipunong mangingisda. Lubha siyang namumula sa galit, at kung hindi lamang siya nakagapos ngayon ay tiyak na tumabingi na ang mga panga ng mga lalaking ito na humahaplos sa kanyang mga dibdib.
"Batos ang tabas ng dila ng lalaking ito ah, hehe tignan natin kung hangang saan ang angas mo mamaya" Nakangising wika ni Eloy.
“Tama, at sisiguraduhin naming kung anong tikas mo ngayon ay siyang pagmamakaawa mo mamaya, tiyak na yang bastos mong bibig na puro pagmumura ang buga ay mapapalitan ng halinghing mamaya, hehehe” Nakangising wika ni Buldog rito bagay na nakapaganerbyos ng husto kay Eugene. Ang tinig ni buldog ay hindi lamang naglalaman ng mga banta, kundi isang pangako. Sa mga salitang iyon ay nakakubli ang isang tiyak na kaganapan na ipararanas sa kanya sa susunod na mga sandali.
“Pakiusap, maawa kayo, pamilyadong tao ako” Pakiusap ni Eugene sa mga ito. Ang boses ay halos mawala sa sobrnag kaba.
Ngumisi si Mando, kitang-kita niya ang takot sa mga mata ng barakong mangingisda.
“Yun na nga eh, pamilyadong tao ka, tamang-tama at pamilyadong barako ang gusto naming matikman, hehe” Sabat naman ni Mando sabay kindat pa sa mangingisda na lalong nakapagpatayo sa mga balahibo nito.
Nilingon naman ni Buldog ang binatilyong anak ni Eugene na hangang ngayon ay nananatiling walang imik, kabadong-kabado na nakagapos sa kabilang sulok ng bangka. Mababasa sa kanyang mga mata ang kalituhan sa mga nakikita't naririnig.
Ngumisi si Buldog at muling nagsalita.
“At tamang-tama, dahil andito ang anak mo, nang masilayan niya kung paano kastahin ng anim na barako ang kanyang ama, hahaha” Wika pa ni Buldog sabay halkhak, kaya’t lalong nangilabot sa takot ang mag ama.
Ang mga salitang iyon ni Buldog ay naghatid ng kakaibang takot kay Eugene na sa buong buhay niya ay ngayon lamang niya nadama. Ang mga salitang iyon ay naglalaman ng mga pangako ng isang sakit na higit pa sa pisikal, kundi isang sakit na kayang manuot hangang sa kanyang kaluluwa at dignidad. Sa mga salitang iyon ay nakumpirma ni Eugene ang tunay na layunin sa kanya ng mga ito, at hindi ito maganda, lalo pa at nasa harapan siya ng kanyang anak.
Pinagmasdan ng anim na dambuhalang lalaki ang katawan ng gwapong mangingisdang naka gapos at nakabitin sa kanilang harapan. Maganda ang hubog ng malaman nitong katawan, ang bawat kurba at linya nito'y sumasagisang sa kanyang lakas at tatag. Matangkad, malapad ang mga balikat, habang may kakinisan ang namamawis nitong kayumangging balat, kung saan tumutulo pa sa matitipuno nitong mga dibdib ang malagkit at malinaw nitong pawis na nakakapagpakintab sa kanyang katawan, sinundan pa ng mga mata ng mga ito ang pagtulo ng malagkit na pawis ni Eugene mula sa mga maumbok nitong dibdib, patungo sa mahulma nitong mga abs, pababa sa pusod nito, hangang sa mga bulbol na dumudugtong mula sa pusod nito pababa sa mas madilim at mas mabuhok na mga hulbol nito sa ari.
Pinagmasdan ng mga ito ang maselang laman sa pagitan ng mga hita ni Eugene, malambot pa ito pero nasa 5.6 pulgada na ang haba nito at may katabaan na, makinis ang magandang hubog na ulo at lawlaw ang malulusog nitong mga bayag. Malaman rin ang mga maskuladong hita ng pamilyadong barako at mamasel ang mga binti nito na pinaghihiwalay ng matabang bakal na spreader. Ang buong katawan ni Eugene ay tila isang pigurang naka alay sa harapan ng anim na puganteng barako na malaya siyang pinagmamasdan, dinedetalye ang bawat linya at hubog ng kanyang maskuladong katawan, subalit ang higit na nakakapgpahiya kay Eugene ay ang katotohanang ibinaladra rin ang kanyang hubo't-hubad at nakagapos na katawan sa harapan ng panganay niyang anak, na tila ba ipinamumukha sa kanyang anak ang kanyang kahinaan.
Pinagmasdan ng mga pugante ang mukha ni Eugene, at mababasa sa kanyang mga mata ang takot at pagkalito, na parang isang buhay na enigma na hindi nila kayang basahin. Ngunit hindi nila maiwasang mapansin ang mga kamangha-manghang aspeto ng kanyang itsura, ang mga detalye na nagbigay tuwa sa kanilang mata.
Ang kakapalan ng kanyang mga kilay na para bang nag-aanyaya ng pahayag, ang matangos na ilong na sumasalamin sa kanyang likas na kakisigan, ang maninipis na mga labi na may malambot na kurba, at ang makinis na pisngi na parang sinadyang nilikha ng kalikasan. Ang kanyang buhok, may kalabuan at bahagyang basa, nagsisilbing pang-akit na nagpapatingkad sa kanyang kabuuang anyo. Hindi maikakaila, ang lahat ng ito ay nagdagdag sa kagwapuhan ni Eugene, na kasalukuyang nakakapagpatakam at nakakabighani sa anim na maskuladong kalalakihang nakapaligid sa kanya, na tila nanunuksong nagmamasid.
Hindi maikaila ni Eugene na may ibang layunin ang ginagawang pagititg sa kanya ng anim na pugante. Ang mga titig na ito, bukod sa nagdudulot ng malaking kahihiyan sa kanya ay tila naglalaman ng madidilim na plano, at kung ano man ang planong tumatakbo sa kanilang isipan ay natitiyak ni Eugene na hindi ito maganda, at hindi ito basta-basta, lalo pa ngayon na hubo't-hubad siya at nakagapos sa harapan nila. Isa pang ikinababahala ni Eugene ay ang presensya ng kanyang binatilyong anak sa harapan niya, at hindi pwedeng masaksihan ng kanyang anak kung ano man ang gagawin ng mga pugante ito sa kanya.
“Pakiusap pare, pakawalan niyo na ko, kailangan ako ng mga anak ko, pakiusap naghahanapbuhay lang ako” Muling pagmamakaawa ni Eugene sa mga lalaki. Umaasa na makarating sa kaibuturan ng kanilang konsensya ang kanyang pakiusap.
Ngumisi lamang ang mga pugante, tila hindi naririnig ang mga pakiusap ng pobreng mangingisda, bagkus ay ipinagpatuloy lamang ang pagtitig ng malagkit mula ulo hangang sa mga paa ni Eugene na halos lusawin na siya sa titig, at sa titig pa lamang ng mga ito ay tila nilalantakan na nila ang katawan ng matipunong mangingisdang si Eugene.
“Sa ganda mong lalaki, tiyak marami ka nang napapak na babae, pwes ngayon mararanasan mo kung paano ka papakin ng mga lalaki, hehe” Sambit ni Nato na lubhang nakapagpakaba naman kay Eugene.
“Tangina lalaki ako, pakiusa—aaaahhhhhhhh” Hindi na natapos ni Eugene ang sasabihin nito bagkus ay natuluyan ito ng ungol nang bigla niyang maramdaman ang pagdampi ng mga barakong labi ni Mando sa kanyang kanang dibdib, inumpisahang halikan ni Mando ang ilalim na parte ng naka umbok na kanang dibdib ni Eugene bagay na halos makapagpakislot sa katawan nito sa gulat.
Lubhang nagulat si Eul sa ginawa ng lalaki sa kanyang ama, ito ang unang pagkakataon niyang makakita ng isang lalaki na humahalik sa katawan ng isa pang lalaki.
“Aaahh, tangi—naaa—aaahhh!” Pilit na hiyaw ni Eugene na hindi maiwasang mahaluan ng ungol gawa ng patuloy na paghalik ng mainit na labi ni Mando sa ilalim na parte ng naka umbok niyang kanang dibdib.
Kitang-kita ng limang sina Nato, Buldog, Nolan, Arturo at Eloy ang sabay-sabay na pagtaas ng mga balahibo sa buong katawan ng nakagapos na si Eugene nang magumpisang dumampi ang mga barakong labi ni Mando sa ilalim ng kanang dibdib ng matipunong mangingisda.
Lalong nanabik ang lima sa nakitang rekasyon ng pamilyadong mangingisda kaya naman halos maglaway ang mga ito.
“Mukhang hindi pa sanay ma-romansa ang barakong to, hehehe” Sabik na wika ni Buldog sa isip.
Bumaling ng tingin ang mga pugante sa nakagapos sa kabilang poste ng bangka na si Eul.
“Ikaw, magpaka goodboy ka lang diyan, panoorin mo kung paano namin romansahin ang tatay mong bumuo sayo, hehehe” Ala-demonyong wika ni Buldog sa panganay na anak ni Eugene na si Eul na nananatiling hindi makagalaw sa pagkakagapos nito sa kabilang poste ng bangka.
Inumpisahang lumapit ni Nato, na siyang humalik naman sa ilalim ng kaliwang dibdib ni Eugene, bagay na lalong nakapagpakislot sa katawan nito sa gulat.
“TSUP! TSUP! SLURP! SLURP! ” Sabay na pinaghahalikan nila Nato at Mando ang magkabilang ilalim na parte ng mga maumbok na dibdib ng pamilyadong mangisngisda kaya naman hindi mawari ni Eugene ang mararamdaman, ito ang unang pagkakataon na may humalik ng sabay sa magkabila niyang mga dibdib kaya’t kakaibang kiliti ang dulot nito sa kanyang katawan.
“T-tangi—naaahh—aaahhh!” Napapangiwing ungol ni Eugene sa di mawaring mararamdaman sa sabay na paghalik sa ilalim na parte ng kanyang magkabilang mala-bundok na mga dibdib.
Samantala ay takam na takam sina Arturo, Eloy, Nolan at Buldog sa nakikitang reaksyon ni Eugene sa ginagawang paghalik nila Mando at Nato sa ilalim na parte ng mauumbok na dibdib ng maskuladong mangisngisda habang hindi naman makapaniwala si Eul sa ginagawa sa kanyang ama.
Hindi na nakatiis pa ang takam na si Nolan at inumpisahang lumapit sa nakabiting si Eugene sabay inilapit ang bibig sa kanang leeg nito, halos mangilabot si Eugene nang maramdaman ang maiinit na hininga ni Nolan sa kanyang kanang leeg. Ilang sandali lang ay naramdaman na niyang lumapat na ang mga labi ng maskuladong lalaki sa kanyang kanang leeg at inumpisahang halikan ang pawisin at namamasa niya sa pawis na leeg.
“AAHHHHH---GAGOOO---KAAAA—AAHHHH!”
Napatingala na lamang si Eugene sa pagdampi ng mainit na barakong bibig ni Nolan sa kanyang kanag leeg.
Damang-dama ni Eugene ang pagsipsip ng bibig ni Nolan sa kanyang kanang leeg at paggalaw ng madulas at mainit-init nitong dila na lalong nagpalakas sa kiliti sa kanyang katawan, kaya naman pilit na inilalayo ni Eugene ang kanyang leeg mula sa paghalik ni Nolan na siyang pilit namang hinahabol ng mariing paghalik ng hayok na barako.
Hindi na alam ni Eugene ang mararamdaman sa sabay-sabay na paghalik sa iba’t-ibang parte ng kanyang katawan, habang tulala parin ang kanyang anak na si Eul habang nasisilayan ang sanib pwersang paghalik sa kanyang maskuladong ama. Ngayon lamang nakakita ang inosenteng binatilyo ng mga maskuladong lalaki na humahalik sa kapwa maskuladong lalaki tulad ng kanyang ama.
Habang nakatingala at hindi mawaring mararamdaman ay biglang namilog ang mga mata ni Eugene nang maramdaman muli ang isa pang mainit na bibig na dumampi naman sa kanyang kaliwang leeg.
“AAAGHHHHH—AAAGHHHH!” Hindi maiwasang mapaungol ni Eugene at lalong umunat patingala ang leeg sa pagdampi ng naturang labi.
Nakita niyang si Arturo na pala ang dudumadali sa kanyang kaliwang leeg, kaya naman wala nang mausugan pa ang kanyang leeg at tila na-korner na ng dalawang barakong bibig na magkabilaang humahalik rito.
Tila inipit ng dalawang kuhol ang namamawis na leeg ni Eugene sa mariing paghalik nila Nolan at Arturo rito, damang-dama ni Eugene ang pagkapit ng mga malalagkit na labi ng dalawa at ang paglalaro ng malilikot at madudulas nilang mga dila sa kanyang leeg.
Halos lumuwa ang mga mata ni Eugene sa di mawaring mararamdaman, magkahalong kiliti, sarap at pandidiri ang dinudulot ng apat na barakong bibig na sabayang sumasabsab sa magkakaibang parte ng kanyang katawan.
Pilit pinipigilan ni Eugene ang umungol kahit nakakaramdam na siya ng kaunting sarap dahil alam niyang nasa harapan niya ang panganay na anak at ayaw niyang magpakita ng anumang senyales na nasasarapan siya sa ginagawang pagromansa sa kanya ng kapwa niya mga barako.
Kitang-kita nila Eloy at Buldog ang paninirik ng mga mata ng nakatingalang si Eugene habang sabay na pinaghahalikan at pinagsisipsip ng kasamahan nilang sina Nolan at Arturo ang magkabilang parte ng leeg nito habang patuloy ang paghalik nila Nato at Mando sa ilalim na parte ng mauumbok na magkabilang nitong mga dibdib.
Kakaibang init ang naramdaman nila Buldog at Eloy sa nakikitang reaksyon ng gwapong mangingisda sa pagromansa sa kanya ng apat na barakong tulisan, kaya naman lalong nalibugan and dalawa at hindi na naka tiis pa. Nagkatinginan ang dalawa at tila nagkaintindihan ang mga mata, sabay silang lumuhod at itinapat ang mga ulo sa mabalahibong mga binti ni Eugene na bukang-buka ngayon gawa ng metal spreader.
Lalong nagsitayuan ang mga balahibo sa mga hita ni Eugene nang madama ang paglapat ng barakong mga palad sa mga ito, nasa kaliwang hita si Eloy habang sa kanan naman si Buldog. Dito ay sabay na inilapit ng dalawa ang kani-kanilang mga mukha sa mabalahibong hita ni Eugene at walang atubiling pinaghahalikan ang mga ito, kaya naman biglang napa unat pa lalo ang naka bukang mga hita ng pamilyadong mangingisda nang maramdaman ang paglapat ng mainit na mga bibig ng dalawang barakong humahalik sa kanyang magkabilang mga hita.
Halos segundo pa lamang ang lumilipas nang umpisahang halikan nila Eloy at Bludog ang mga maskuladong hita ni Eugene nang hindi na nakapagpigil pa si Nato at walang anu-ano ay agad-agad na sinunggaban ang kaliwang utong ni Eugene, bagay na nakapagpaliyad ng husto kay Euegene sa gulat.
“Ahhhh! Uuugghhh!”
Kakaibang kiliti ang naramdaman ni Eugene sa pag dampi ng bibig ni Nato sa kanyang mismong utong, at ilang segundo lang ay bigla din namang sinunggaban ni Mando ang kanyang kaliwang utong, mabagal ngunit marahas na sinipsip ito ni Mando.
“AAHHH!, PUTAAAAA—AAHHHHHH!”
Napaliyad ng husto si Eugene sa pagdampi ng dalawang barakong mga labi sa magkabila niyang mga utong at hindi mapigilang mapaungol.
"UUUGGGHH---AAAAAHHHHMMM"
Magkaibang tempo ng pagsipsip ang ginagawa ni Nato at Mando habang patuloy na kino-korner ng dalawang mala-kuhol na bibig nila Arturo at Nolan ang namamasa na sa laway na leeg ni Eugene habang patuloy namang magkabilaang hinahagod ng mga barakong halik nila Eloy at Buldog ang mabalahibong niyang mga hita.
Hindi malaman ni Eugene kung ano ang kanyang nararamdaman, hindi alam kung ano ang iindahin sa sabay-sabay na paghagod ng halik sa iba’t-ibang parte ng kanyang katawan kaya naman patuloy sa pag galaw ang maskulado niyang katawan na tila hindi malaman kung paano reresponde sa matinding tensyon na nararamdaman.
Nasa ganoong posisyon ito nang ilang saglit pa’y napahiyaw ito nang husto...
“AAAAGGHHH!” Hiyaw ni Eugene nang maramdamang biglang kinagat ni Arturo ang kanyang kaliwang leeg. Damang-dama niya ang pagnuot ng mga ngipin ng maskuladong lalaki sa nanlalagkit na sa laway niyang leeg.
“ARAAAYY—AAAAGGGGHH!” Muling hiyaw ni Eugene dahil tila bampirang hindi pinakawalan ng bibig ni Arturo ang kaniyang kaliwang leeg na kagat-kagat nito, habang nanatili naman marahan ang paghagod ng halik ni Nolan sa kanyang kanang leeg.
Habang naghihiyaw sa sakit si Eugene gawa ng pagkagat ni Arturo sa kanyang kaliwang leeg ay bigla namang dinakma ng kanang kamay ni Buldog ang kaliwang pisngi ng matambok na pwet ni Eugene kaya naman muling napaangat ang katawan ng gwapong mangingisda sa pagsakmal sa kaliwang pisngi ng malaman niyang puwet. Tila minasa-masahe ni Buldog ang kaliwang pisngi ng malaman na puwet ni Eugene kaya’t lalong nag init sa inis ang pamilyadong barako.
Samantala ay halos mapapikit si Eul sa di makayanang eksena ng pangnomolestya sa kanyang ama sa mismong harapan niya. Awang-awa siya sa kanyang ama lalo na ngayong naghihiyaw ito sa sakit gawa ng pagkagat sa leeg nito, subalit gaano man kagustong tulungan ni Eul ang ama ay wala siya magawa, ni hindi makagalaw ang manipis niyang katawan sa mahigpit na pagkakagapos ng mga lubid na kasing taba na ng kanyang mga bisig. Wala siyang magawa kundi manatili lamang nakatayo at nakagapos habang direktang tinatanggap ng kanyang katawan ang init na sikat ng araw na nasa kanyang uluhan.
Samantala’y halos mabingi sina Arturo at Nolan sa lakas ng mga paghiyaw ni Eugene ngayon sa matinding pamamalipit nito sa sakit kaya’t ramdam ng kanilang mga humahalik na bibig ang pamamaga ng mga ugat sa leeg ni Eugene na kasalukuyan nilang nilalapa ng halik at kagat.
Nang maramdaman na ni Arturo na nasasaktan na ng husto si Eugene ay tsaka pa lamang niya hinintuan ang pagkagat sa kaliwang leeg ni Eugene na agad niyang sinipsip ng mariin ang pinagkagatan.
“AAAGGHHHHHH—UUUGGHHHH” Hindi mapigilang mapaungol ni Eugene nang palitan ng halik ni Arturo ang marahas nitong pagkagat sa kanyang leeg.
Habang patuloy na niroromansa ng halik nila Arturo at Nolan ang leeg ni Eugene ay bigla namang umakyat ang halik ni Mando sa mismong kana niyang utong kaya’t lalong napaiktad ang katawan ng gwapong mangingisda.
Ngayon ay magkabilaan nang sinususo nila Mando at Nato ang magkabilang utong ni Eugene kaya’t lalong tumaas ang lebel ng kiliting idinudulot nito sa kanyang katawan.
Sa kabila naman ng sanib-pwersang paghalik ng anim na barako sa iba’t-ibang parte ng katawan ng pamilyadong lalaking si Eugene ay nananatiling tulog at malambot niyang kargada, kaya naman pasikretong napangisi si Buldog at napagtantong lalaking-lalaki nga ang mangingisdang ito dahil hindi ito tinatamaan ng libog sa kabila ng paghagod nila rito ng halik.
“Tignan natin kung hangang saan ang tatag ng pagkalalaki mo Eugene, hehe” Nakangising wika ni Buldog sa kanyang isip.
Ipinagpatuloy pa ni Nato ang pagsagpang sa kaliwang utong ng matipunong mangingisda, at para mas madama ni Eugene ang pagsagpang niya rito ay inumpisahang kagatin ng mga ngipin ni Nato ang naka usling laman ng pinaka-utong ng kaliwang dibdib ni Eugene kaya naman muling napahiyaw sa sakit ang pamilyadong lalaki.
“GAAAAHH—AARRAYY!” Nakangiwing hiyaw ni Eugene sa sobrang sakit ng idinulot ng pagkagat ni Nato sa kanyang kaliwang utong.
Sa paghiyaw ni Eugene na ito ay muling diniinan naman nila Arturo at Nolan ang paglapa sa kanyang mga leeg na namumutok ang mga ugat.
“TSUP! TSUUUPPP! MUUUUAAAAHHHHH! SLLLLUURRPP!” Patuloy na paglaway ng dalawa sa halos mamutok na sa ugat na leeg ni Eugene na patuloy na humihiyaw sa di mawaring sakit na idinudulot ng pagkagat ni Nato sa kanyang pinaka utong sa kaliwang dibdib.
Samantala’y parang walang naririnig na pag daing ni Eugene si Nato sapagkat hindi talaga binitawan ng kanyang ngipin ang kagat-kagat niyang kaliwang utong ng gwapong mangingisda, bagkus ay inumpisahan pa niyang laruin gamit ang dulo ng kanyang dila ang kagat-kagat niyang naka usling utong ni Eugene sa loob ng kanyang bibig kaya’t muling nagdulot ito ng kakaibang kiliti kay Eugene na ngayon ay nakikipaglabad sa sakit at kirot sa pagkagat ni Nato.
Lalong naawa si Eul sa ama habang nakikitang walang awang kinakagat ng lalaki ang kaliwang utong nito.
“TAY!"
"WAG PO!"
"TAMA NA!"
"WAG NIYONG SAKTAN SI TATAY!” Galit na sunod-sunod na hiayw ni Eul sa mga lalaking nagpapahirap sa kanyang ama. Hindi na niya matiis na mapanood na sinasaktan ng ganito ang kanyang ama.
Dinig ni Eugene ang paghiyaw ng kanyang anak, kaya naman lalo siyang naawa sa kanyang sarili, hindi niya akalaing darating ang pagkakataong makikita ng kanyang anak ang kanyang kahinaan.
Nasasaktan siyang makita ng kanyang anak na siya ay nahihirapan at nagdurusa habang walang magawa ang pagiging lalaki niya at lakas ng katawan upang ipagtangol ang kanyang sarili.
Rinig na rinig ni Mando ang paghiyaw na ito ni Eugene ngayon na batid niyang dulot ng ginagawang pagkagat ni Nato sa kaliwang utong nito. At hindi papayag si Mando na makuha ni Nato ang atensyon ni Eugene, dapat ay mangibabaw rin ang presensya ng bibig niya sa pakiramdam ni Eugene kaya naman habang abalang humihiyaw sa sakit ang kawawang mangingisda ay bigla ring kinagat ni Mando ang naka usling laman sa pinaka utong ng kanang dibdib naman ni Eugene kaya’t panibagong sakit ang idinulot nito sa pamilyadong barako, bagay na halos makapagpa-paos na sa boses nito sa matinding paghiyaw sa kirot.
“GAAAAHH---WAAAHHH—AAAHHHH!” Hindi magkamayaw sa hiyaw ni Eugene sa di mawaring kirot na idinudulot ng sabay na pagkagat sa magkabila niyang mga utong.
Pilit na naglilikot ang pawis na pawis na niyang ulo bagay na pilit namang pinipigilan ng sanib-pwersang paghalik nila Arturo at Nolan sa basang-basa niyang leeg.
“TAMA NAAA—AAAGGGHHH!” Pilit na hiyaw ni Eugene sa matinding sakit ngunit walang awa sina Mando at Nato dahil sadyang ayaw pakawalan ng mga ngipin ng dalawa ang kagat-kagat nilang maseselang mga utong ng maskuladong mangingisda, bagkus ay sarap na sarap pa ang dalawa habang nilalaro-laro pa ng dulo ng kanilang madudulas na mga dila ang naka usling laman na kagat-kagat nila sa loob ng kanilang mga bibig at tila nakikipag-kumpentensya pa sa kung kaninong kagat ang mas nanunuot at nangingibabaw sa pakiramdam ni Eugene.
Awang-awa si Eul sa pagdurusa ng kanyang ama, ngayon lamang niya narinig na humiyaw ng ganito kalakas ang kanyang ama at ito ang unang pagkakataon niya makitang ganito mamalipit sa sakit ang kanyang tatay sa buong buhay nito.
Si Eugene kasi ang nagsisilbing modelo ng magkapatid sa isang imahe ng pagiging malakas at matapang na lalaki, kaya’t madalas ay hindi makikitaan makikitaan ng kahinaan, kaya naman ibang-iba ang nasasaksihan ngayon ni Eul kung saan walang magawa ang laki ng katawan ng kanyang ama upang makapanlaban mula sa anim na lalaking nagpapahirap sa kanya.
Samantala ay hindi rin nagpatalo sina Eloy at Buldog na maagaw nila Mando at Nato ang atensyon ng matikas na mangingisda, kaya naman sabay na umakyat ang dalawa sa magkabilang mga singit ni Eugene at inumpisahang ilapit ang kanilang mga mukha sa mga namamawis na singit ng gwapong mangingisda na ngayon ay nangingisay na ang mga hita at buong katawan sa di mawaring sakit na idinudulot ng pagngatngat nila Mando at Nato sa maseselan niyang mga utong. Halos mahipnotismo naman sa halimuyak ng mga singit ni Eugene sina Eloy at Buldog nang maamoy ang kakaibang bango ng namamawis at basang-basang singit ni Eugene, amoy pawis na maasim-asim na naghalo sa amoy ng lalaki ang halimuyak ng singit ni Eugene, at sa amoy palang nito’y talagang malasang-malasa na. Kaya naman lalong nanabik ang dalawa at hindi na nakapagpigil pa at inumpisahan na itong sabsabin ng halik.
Lalong napabuka ang magkabilang mga hita ni Eugene sa pagsusumiksik ng mga mukha nila Eloy at Buldog sa magkabilang niyang mga singit. Lalo ring napaiktad ang nakagapos niyang katawan sa pagsubsob ng dalawang bibig sa magkabila niyang mga singit, damang-dama ng kanyang mga singit ang napakainit at napakadulas na mga labi at dila nila Buldog at Eloy na humihimod sa mga pawis na pawis niyang mga singit, dagdag pa ang kiliting dulot ng mga patubong balbas sa mukha ng dalawang barakong nagpapakalunod sa kanyang magkabilang singit na gumagasgas dito, ito'y habang patuloy ang malakuhol na pagkaka-kapit ng mga madudulas na bibig nila Arturo at Nolan sa kanyang namamasa sa pawis at nanlalagkit sa laway na leeg na tila sanib pwersa itong sinasakal sa kanilang mga halik, habang nagpapatuloy ang walang awang pagkagat nila Mando at Nato sa mga kanyang utong.
Halos matameme si Eul sa napapanood na paglublob ng kanya-kanyang mukha ng anim na barako sa iba’t-ibang maseselang parte ng katawan ng kanyang tatay. Hindi siya makapaniwala, ngayon lamang siya nakakita ng lalaking minomolestya ng kapwa mga lalaki, madalas kasi sa mga napapanood niyang porn videos ay babae at lalaki lamang ang nagtatalik, kaya’t lubha siyang nabigla sa mga nasisilayan ngayon lalo pa at ang ama niya mismo ang niroromansa ng mga ito sa kanyang harapan.
Itutuloy...
Post a Comment