By Daredevil
"Hello Jerome"
"Rico tol, nice naman sikat ka na ah"
"Ano ka ba nagsisimula pa lang ako"
"Ikaw naman pa humble ka pa, kung alam mo lang na nagkakaubusan na ng magazine dito, ikaw ba naman ang nasa cover eh"
"Talaga"
"Oo, hindi lang yan, usap-usapan ka na nga dito sa kompanya pati na rin sa dating tinitirhan niyo."
Sobrang saya ko sa ibinalita ni Jerome sa akin. Kahit papaano ay nagbunga ang aking mga paghihirap. Sa loob ng halos dalawang buwan na pagrampa, pagpose at mga pictorial ay nakaipon agad ako ng pera. Kaya medyo nakakaluwag na ang aking pamilya.
Sa ngayon ay sanay na ako sa mga pinapagawa sa akin. Nandyan ang paglalakarin ako sa isang entablado suot ang mga damit o underwear ng boutique na aking pinagtatrabauhan. Siyempre hindi mawawala ang hiyawan ng madla sa akin kabilang ang mga nagpapantasyang kababaihan at bading. Dito napatunayan ko sa aking sarili na mayroon pala akong ibubuga.
Dahil sa pagmomodelo ay mas binigyang pansin ko ang pangangalaga sa aking sarili. Binalik ko na ang aking dating routine. Regular akong nagpupunta sa gym at siyempre ang tamang pagdadiet. Magkagayumpaman ay hindi ko pa rin napapabayaan ang aking responsibilidad sa pamilya tulad ng pag-aalaga kay nanay.
Ilang araw pa ang lumipas sunud-sunod na ang natatanggap kong mga offers. May ibang mga fashion company ang nag-aalok sa akin na lumipat sa kanila kapalit ng ibibigay nilang mataas na halaga. Pero tinatanggihan ko lang ang mga ito dahil hindi pa tapos ang aking kontrata sa kompanya aking pinagtatrabauhan.
______
"Anak, may bisita ka, si Jerome" si nanay na pumasok sa aking kwarto.
"Sige papasukin mo na lang po, pakisabi na lang na maghintay siya saglit." ang sagot ko sa kanya.
Pagkababa ko ay nakita ko si Jerome na nakaupo sa sofa. "Jerome, napadalaw ka gabi na ah" sabi ko sa kanya.
"Wala lang gusto ko lang kamustahin ang isang sikat na modelo."
"Ikaw talaga napakabolero mo"
"Teka biyernes pa lang ngayon ah" ang nagtataka kong pahayag. Ang alam ko kasi ay tuwing linggo lang ang kanyang day-off base sa policy ng kanilang kompanya.
"On-leave ako ngayon, pero huwag kang mag-alala dahil pinayagan naman ako ni Sir Carlo. Alam mo ang laki ng pinagbago niya simula nang umalis ka"
Bigla namang nagbago ang mood ko nang marinig ko ang pangalang iyon. Nakaramdam naman ako ng pagkamiss sa kanya. Napansin naman ni Jerome ang aking reaksyon.
"Sorry Rico"
"Ok lang ako Jerome" ang nakangiti kong sagot sa kanya.
"Sigurado ka, alam mo kung pagbabasehan kasi ang naging reaksyon mo sa sinabi ko ay masasabi kong may nararamdaman ka pa rin sa kanya."
Halos wala akong naisagot sa sinabi niyang iyon. Marahil ay tama siya, hindi pa ako tuluyang nakakapag move-on sa kabila kasi ng pagiging busy ko sa trabaho.
"Sinasabi ko na nga ba at tama ako, mahal mo pa talaga si Sir Carlo"
Wala akong nagawa ng mga sandaling iyon kundi yumuko.
"Tulad mo ay nangungulila pa rin siya. Alam mo bang halos araw-araw niya akong pinapatawag sa kanyang opisina para tanungin lang kung nasaan ka. Siyempre hindi ko sinasabi kahit anong pilit niya. Natatandaan ko nga nung huling pag-uusap naming dalawa halos lumuhod talaga siya sa harap ko at nagmamakaawa, pakiramdam ko nga nagkapalit na kami parang ako na yung boss"
Sa sinabing niyang iyon ay mas tumindi ang pagkamiss ko kay Kuya Carlo. Nakaramdam ako ng awa para sa kanya. Kaya hindi ko naiwasang maluha muli.
"Ngunit wala nang saysay ang pagmamahal kong ito para sa kanya, dahil wala nang chance na maibalik pa ang dating relasyon namin"
"Alam ko na iniisip mo lang ang kanyang anak pati si Marianne. Rico may dapat kang malaman tungkol sa bagay na yan"
"Kung anuman iyon ay hindi na ako interesado pa. Please huwag mo nang ituloy yan" ang pakiusap ko sa kanya. Baka may marinig na naman akong hindi maganda mula sa kanya.
"Sige kung yan ang gusto mo" ang naisagot na lang niya.
Dahil gabi na nagpasiya akong patulugin na lang si Jerome sa aking kwarto, ako sa aking kama at siya sa isang banig na nilatag ko sa sahig.
Kinabukasan ay maaga kaming nagising. Sinimulan kong gawin ang aking daily routines. Nakijoin naman sa akin si Jerome.
"Rico, naks naman sikat ka na talaga, di mo ba napapansin ang malagkit na tingin sa iyo ng mga tao." si Jerome habang nagjojogging kami.
"Sanay na ako. Alam ko namang natural lang ito dahil sa aking trabaho ngayon."
Maya-maya'y biglang nagtatakbo papalapit sa akin ang mga babaeng naroroon.
"Hi Rico, pa autograph naman" sabi ng ilan habang inaabot sa akin ang mga magazine na ako nasa cover.
"Rico, ang gwapo mo talaga! pwedeng papicture"
"Rico, pakiss naman kahit sa cheeks lang"
Dahil dito ay nagkatinginan kami ni Jerome.
"Wait mga girls isa-isa lang po" ang nakangiti kong tugon. Sanay na rin ako sa ganito sa halos araw-araw kong pagjojogging.
"Idol talaga! nice" si Jerome.
"Saglit lang Jerome ha pagbibigyan ko lang sila" sabi ko sa kanya. Narinig ko ang kanilang paghiyaw at pagtili. May ilang pang lumalapit sa akin.
"Teka mga girls, para po maging maayos tayo ay maaari po sana tayong pumila. Lahat naman po tayo ay pagbibigyan ng ating idol" si Jerome. Marahil nakikita niya na naiipit na ako sa mga taong nakapalibot sa akin.
At ganoon nga ang nangyari. Isa-isa ko silang pinagbigyan. Pinirmahan ko ang mga dala nilang magazine. Nagpapicture naman ang iba gamit ang kanilang cellphones. At yung mga humalik sa aking pisngi, halos mahimatay na at magdeliryo na ikinatutuwa ko naman. Naging maayos naman ito hanggang sa matapos. Salamat sa tulong ng aking kasama. Nagpatuloy kami sa pagjogging pabalik ng bahay.
"Rico buti naman at puro babae ang lumalapit sa iyo" si Jerome.
Napatawa naman ako ng bahagya sa sinabi niyang iyon. "Akala mo lang iyon. Sa mall, sa gym meron. Kung sasama ka mamaya makikita mo"
"Talaga, eh pinagbibigyan mo naman ba sila, mataong lugar iyon hindi ka man lang ba nahihiya?"
"Ok lang naman sa akin. Naiintindihan ko naman ang nararamdaman nila. Tandaan mo na minsan ko na rin pinagpantasyahan ang kapwa ko lalaki."
"Tama ka tol, pero teka ha, Uy sino yang tinutukoy mo"
"Si Kuya Car...." hindi ko na tinuloy ang aking sasabihin. Napahawak naman ako sa bibig ko.
"Aha! akala ko ba ayaw mo na marinig ang pangalan niya pero muntik ka nang madulas. I know now Rico na hanggang ngayon ay nasa isipan mo pa rin siya.
Sa halip na sumagot ay iniba ko na lang ang usapan. "Tara na nga nagugutom na ako. Umuwi na tayo"
Naririnig ko pa lang ang mahinang pagtawa ni Jerome. Pero hindi ko na pinansin pa iyon.
______
Masaya kaming nagkuwentuhang tatlo ni nanay habang kumakain ng almusal. Maya-maya ay biglang dumating si kuya.
"Arthur anak kumain ka na ba? halika sabay ka na sa amin" ang alok ni nanay sa kanya.
"Sige po nay nakapag-almusal na ako dumaan lang ako dito para kamustahin kayo. May bisita pala tayo" si kuya kuya sabay tingin kay Jerome.
"Ah oo kuya kilala mo na rin siya diba si Jerome" sagot ko naman.
"Oo Rico kilala ko na siya, salamat sa pagdalaw." si Kuya. Nagshake hands silang dalawa. "Sige po nay mauna na ako pupunta ako sa school may seminar kasi ngayon ang faculty"
"Ganoon ba iho sige" si nanay.
"Alis na ako Rico,Jerome" paalam ni kuya sa amin. At dumeretso na siya palabas.
Matapos ang almusal ay nagsimula naghanda na kami ni Jerome sa pagpunta sa gym.
Pagkalabas naming dalawa ay pumara kami ng taxi.
Kakabukas pa lang ng mall na iyon kaya hindi ganoon kadami ang mga taong lumapit sa akin. Gaya kanina ay pinagbigyan ko ang kanilang mga request. Matapos noon ay dumako na kami sa gym.
Swerte namang ako ang unang customer na dumating doon. Kaya nakapag-exercise ako ng maayos. Si Jerome naman ay nakaupo lang habang nagbabasa ng dyaryo. Habang tumatakbo ang oras ay isa-isang dumarating ang mga regular na customers doon. Hanggang sa dumami na sila.
At yun na nga, hindi naiwasan ng mga paminta roon na lapitan ako at kamustahin. Siyempre kinausap ko naman sila ng maayos. Kahit papaano ay nagiging kaibigan ko na sila.
Pagkatapos noon ay inayos ko ang aking sarili para umuwi.
"Rico tama ka nga, naku sa mga titig pa lang nila sa iyo eh parang pinagnanasaan ka nila. Hindi talaga kayo talo" si Jerome habang naglalakad kami palabas ng gym.
"Sira ka talaga. Tara tutal nandito na rin naman ay kumain tayo ng tanghalian."
"Sige medyo nagutom ako eh."
"Oo nahihiya kasi ako sa iyo kasi pinaghintay kita."
"Buti naman at meron ka nun"
Nagkatawanan lang kaming dalawa.
Dumeretso kami agad sa isang restaurant na naroroon. Umupo sa isang bakanteng pwesto at nilapitan kami ng isang waiter.
Habang naghihintay sa aming inorder, panay turo ni Jerome sa akin sa mga taong naninilip sa salamin sa labas. Ang iba sa kanila ay kinukunan ako ng picture.
"Hayaan mo sila" sagot ko sa kanya.
"Ahm, ganito pala ang sitwasyon mo dito ano, pero hindi ka ba nahihirapan niyan at saka paano na lang kung dumating ang araw na mas tumaas ang level ng kasikatan mo"
"Naisip ko na rin ang bagay na yan. Ngunit sa palagay ko, kung matapos ang kontrata ko sa kompanya ay hihinto muna ako."
"Bakit naman?" agad na tanong ni Jerome.
"Nais kong tapusin na ang pag-aaral ko. Nasabi ko na rin ito noon sa aking pamilya."
"Ok yan. So may balak ka palang magpatuloy sa pagiging guro."
"Saka ko na pag-iisipan yan. Sa ngayon gagawin ko ito para may maipagmalaki naman ako sa aking sarili, na nakatapos ako ng pag-aaral."
"Sige" si Jerome na may patangu-tango ng ulo.
Makalipas ng dalawang minuto ay dumatin na ang aming inorder. Habang kumakain ay masaya pa rin kaming nagkuwentuhan.
Nang matapos ay nagpasiya na kaming umuwi. Pero hindi kaagad kami nakaalis ng mall dahil sa dami ng taong lumalapit sa akin. Ano pa ba ang magagawa ko kundi ang pagbigyan sila.
Kahit papaano ay natutuwa naman ako sa mga naririnig kong sinasabi nila.
"Ang bait niya ano ineentertain niya ang mga fans di tulad ng ibang artista na akala mo kung sino. hindi ka mang lang makalapit sa kanila. Eh hindi naman kagandahan at kagwapuhan."sabi ng isang babae.
"Oo nga, siguro napakaswerte ng girlfriend niya." sagot ng kasama niya.
Hapon na ngunit hindi parin nauubos ang mga tao kaya umeksena na si Jerome pati ang ilang security ng mall.
"Pagod na si idol. Sa susunod na lang ulit" sigaw ni Jerome sa mga tao.
Nakaalis na kami ni Jerome dahil sa pagharang ng mga guard sa mga lumalapit pang tao.Naririnig ko pang ang sigawan ng iba.
"Sayang naman sa susunod aagahan ko na."
"Ano ba yan kanina pa ako dito pero nauna pa yung mga nahuli"
"Ilove you Rico woooooo!"
Linggo ng umaga, matapos kaming magsimba ay nagpaalam na para umuwi. Inihatid namin siya sa bus terminal. Nagpasalamat ako sa kanya at nangakong siyang dadalaw ulit kapag may pagkakataon.
-----------------------------------------------
Part 26 - Pinoy Gay Sex Stories
-----------------------------------------------
Dumaan pa ang mga buwan, tuloy-tuloy pa rin ang aking buhay bilang isang modelo. Dahil sa trabaho kong ito ay nakabili na ako ng bagong kotse at house and lot sa isang subdivision dito sa Manila. Nagsimula na rin akong magtabi ng pera para sa plano kong pagpapatuloy ng aking pag-aaral.
Si Jerome naman ay panay ang pagdalaw sa akin. Napapansin ko nga na halos linggu-linggo na siya nandito sa amin. Dahil sa pagtataka kong ito ay tinanong ko na siya isang araw habang kumakain kami ng tanghalian.
"Jerome, mukhang napapadalas ka na dito ah, baka matanggal ka na sa trabaho mo" sabi ko sa kanya.
"Dont worry, ako ang bahala" ang kampante niyang sagot.
"Ayaw mo ba nun anak, may kaibigang dumadalaw sa iyo dito." ang pagsabat ni nanay.
Hindi na ako sumagot pa kahit puno ng pagtataka ang aking utak. Parang may tinatago si Jerome sa akin. Gayunpaman ay wala naman akong nakikitang masama kaya hindi ko na ito binigyang pansin pa.
Lumipas pa ang mga buwan ay sumapit na ang pagtatapos ng aking kontrata. Dahil sa magandang performance ko ay inalok pa nila akong magrenew ng kontrata ngunit tinanggihan ko na ito dahil sa balak kong mag-aral muli.
Isang linggo pa ang dumaan at sumapit ang isang espesyal na araw sa buhay ko, ang aking kaarawan. Kaya samut-saring pagbati ang aking natanggap mula sa aking mga taga-hanga.
Sa aking ginawang fanpage sa isang networking site, binasa kong pahapyaw ang kanilang mga mensahe sa akin. May mga bumabati, pumupuri at nagtatanong kung tuluyan ko na nga bang iiwan ang pagmomodelo. Nagpost na lang ako ng isang mensahe na naglalaman ng aking pasasalamat sa kanila.
Sa araw ring iyon ay napagdesisyunan naming maghanda ng isang malaking salusalo bilang pagdiriwang sa aking kaarawan. Ginanap ito sa garden ng aming bahay. Inimbitahan namin ang lahat ng mga kakilala kabilang ang mga kasamahan ko sa trabaho.
Bago mag-umipsa ang selebrasyon ay isang mensahe ang aking inabot sa kanila.
"Maraming salamat po sa lahat ng mga dumalo at nakikisalo ngayong gabi. Ang selebrasyong ito ay hindi lang po para sa aking kaarawan kundi bilang pasasalamat na rin sa naging pagsuporta ninyo sa akin. Kaya enjoy the night!"
Matapos noon ay sabay-sabay naming tinaas ang aming mga basong may wine at nagcheers sa bawat isa.
Nag-umpisa na ako sa pag-entertain ng aking mga bisita. Kahit tapos na ang aking kontrata, hindi pa rin nawala ang mga nagpapaautograph at nagpapapicture, siguro para lang may remembrance sila.
Ilang minuto pa ang lumipas nang dumating si Jerome kasama ang ilang mga kasamahan niya sa kompanya na naging katrabaho ko rin noon.
"Jerome, buti naman at nakarating ka na." pagsalubong ko sa kanya.
"Oo at gaya ng bilin mo, sinama ko ang ilan sa mga nakatrabaho mo noon." sagot niya.
"Rico, nice to meet you" ang sabi nila sabay nakipagbeso sa akin.
"Halina kayo at ksabay-sabay na tayong kumain" ang sabi ko sa kanila.
Nagsimula na silang mag-usap habang kumakain. Isa-isang nagsalita ang mga kasama ni Jerome samantalang ako ay nakikinig lang sa kanila.
"Rico, ang layo na ng narating mo, mahirap nang mareach."
"Oo nga, hindi ko akalain, na magiging modelo ang isang dating empleyado ng kompanya."
"Hindi na nakakapagtaka, eh ang gwapo naman talaga nitong si Rico"
"Tama, saka yung katawan niya hayyyyy"
Ngumiti na lang ako sa kanila. At nagpatuloy sila.
"Uy! mahiya ka naman baka isipin ni Rico eh pinangnanasaan mo siya"
"Parang ganun na nga" at nagtawanan kaming lahat.
Maya-maya'y napansin ko si Jerome na parang di mapakali at panay ang tingin sa kanyang cellphone. "Jerome may problema ba?" ang tanong ko sa kanya.
"Ah eh wala naman." sagot niya sa akin sabay ngiti.
"Sigurado ka, kasi napapansin ko kanina ka pa text ng text at patingin-tingin sa cellphone mo."
"Ahm, salamat sa pag-aalala pero wala ito. Teka pala may pupuntahan lang ako saglit. Babalik ako agad."
"Ok" ang sagot ko pero nananatili pa rin ang pagtataka sa isip ko sa nakikita sa kanya.
"Ha! kakarating mo lang ah."
"Importante lang sige mga kasama alis muna ako saglit." paalam din niya sa kanila.
Tumungo sila bilang pagsang-ayon.
"Sige Rico, see you later"
Napansin ko ang tila pagmamadali niya.
"Ok." ang naisagot ko na lang. Mabilis siyang naglakad palabas.
Sinamahan ko sa pagkain ang mga naiwang kasamahan ni Jerome. Nagpatuloy pa ang masayang kuwentuhan. Kung anu-anong topic ang aming napag-usapan kabilang ang mga di malilimutang karanasan at lovelife. May mga kantyawan din sa isat-isa at ako man ay hindi nakaligtas sa kanila.
"Ikaw naman magkuwento Rico tungkol sa lovelife mo"
"Tol, sure akong masaya ang love life niyan, sa gandang lalaki niyang yan imposibleng wala siyang karelasyon."
"Tama, kaya magkwento ka naman."
Sa oras na iyon ay hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanila kung magsisinungaling ba ako o aamin na lang ng totoo kong estado sa buhay pag-ibig. Napakaunfair ko naman kung wala akong masasabi eh halos lahat sila ay naglahad ng kani-kanilang kuwento. Kaya napagdesisyunan kong ilahad na lang ang totoo. Bago nagsalita ay tinignan ko muna silang lahat at kita sa kanila ang paghihintay sa aking kasagutan.
"Honestly guys, wala pa sa isip ko ang mga gayang bagay sa ngayon. Priority ko kasing tapusin na muna ang aking pag-aaral."
"Totoo, napakaimposible naman niyan tol" ang sagot ng isa sa kanila na halatang hindi kumbinsido sa aking sagot.
"Huwag ka nang magtaka eh kung si Sir Carlo nga, wala ring lovelife ngayon. Sa kabila ng kanyang kagwapuhan ay malas sa pag-ibig. Napakatanga naman ng mga taong umiwan sa kanya. Kaya hindi rin kataka-takang ganoon din si Rico." sagot naman ng kanyang katabi.
Lubos kong ikinagulat ang pahayag niyang iyon and at the same time ay may pagtataka. Si Kuya Carlo, walang karelasyon ngayon. Maraming katanungan agad ang pumasok sa aking isip. Hindi ko pinahalata sa kanila ang aking naging reaksyon sa halip ay hinayaan lang silang ipagpatuloy ang usapan. Kaya sila na rin ang naging daan para mabigyang kasagutan ang mga katanungan na iyon.
"Ay oo nga. Napapansin niyo naman diba ang pagiging seryoso niya at malungkutin nitong mga nagdaang araw. Matagal-tagal na rin ngang hindi ko siya nakikitang ngumingiti."
"Hindi lang yan may pagkakataong hindi na yan umuuwi pa at inuumaga sa opisina. Paano ay sinusubsob ang sarili sa trabaho."
"Ginagawa lang niyang abala siguro ang kanyang sarili para kahit papaano ay makalimot sa kanyang problema."
"Ganoon talaga kapag heartbroken."
"Oo, yung ginawa ni Mam Marianne sa kanya. Naku kung alam niyo lang ang ginawa niya kay Sir Carlo."
"Ah yung mataray na babaeng iyon na nagreyna-reynahan sa kompanya na akala mo kung sino."
"Siya nga. Aba pera lang pala ang habol niya kay Sir. May pamilya na pala ang babaeng iyon sa ibang bansa. Sorpresang sumugod ang asawa niya sa simbahan sa araw mismo ng kanilang kasal kasama yung mga magulang niya."
"Kawawa naman si Sir ano."
Halos mawalan ako ng lakas sa mga rebelasyong aking nalaman sa mga oras na iyon. Halu-halong emosyon na ang aking nararamdaman. Litong-lito ako kung ano ang aking gagawin.
Naalala ko bigla si Jerome, yung pagpipigil ko sa kanyang sabihin ang tungkol kay Kuya Carlo. Malamang na tungkol doon ang nais niyang banggitin sa akin.
"Rico, ayos ka lang ba?" sabi ng isa sa kanila na marahil ay napansin ang kakaiba kong kinikilos.
"Ah o...o..oo, teka lang ha CR lang ako saglit. Just enjoy the night." sagot ko sa kanila. Dali-dali akong naglakad papasok ng bahay.
Sa pinto, "Anak, bakit ganyan ang mukha mo may problema ba?" si nanay na may hawak na isang tray ng pagkain na ilalabas para sa mga bisita.
"Wala po nay, akyat lang po muna ako sa kwarto ko. Kayo na lang po muna ang bahala ni Kuya sa mga bisita. Medyo sumakit lang ang ulo ko" ang sagot ko sa kanya.
"Sige anak" ang pagtugon niya na may tonong pag-aalala sa boses.
Pagkarating ko sa aking kwarto ay agad akong nahiga at nagsimulang ilabas ang aking kinikimkim na emosyon sa pamamagitan ng pag-iyak. Naisip ko na sa kabila ng tinatamasa kong swerte at kasiyahan ay may isang taong nangungulila, nalulungkot at ito ang taong hanggang ngayon ay minamahal ko pa rin. Nakakakunsensya dahil wala ako ngayon sa tabi niya para magbigay ng lakas ng loob sa kanya. Parang gusto ko na siyang puntahan para damayan sa mga problema niya.
Nasa ganoon akong sitwasyon ng biglang magring ang aking cellphone.Si Jerome ito. Nago ko ito sinagot ay inayos ko muna ang aking sarili. Ayokong mahalata niya ang aking paghikbi.
"Hello Jerome"
"Rico, nakabalik na ako nasaan ka?" ang sagot niya sa akin.
"Nandito ako ngayon sa kwarto ko. Magpapahinga muna ako saglit medyo masakit kasi ang ulo ko. Nandyan naman si kuya at nanay para umasikaso sa inyo."
"Ah ganoon ba sige pupuntahan kita diyan" huling sinabi niya at nag end call.
Dahil sa sagot niyang iyon ay nagpasiya akong hintayin na lang siya. Gusto ko kasing kausapin siya ng personal sa mga nalaman ko tungkol kay Kuya Carlo.
Makalipas ang halos labinlimang minuto ay may narinig akong pagkatok mula sa pintuan ng aking kwarto.
"Saglit lang Jerome." agad kong pinunasan ang aking mga matang may luha. Tumayo ako sa aking kama at tinungo ang pintuan.
At nang buksan ko ito laking gulat ko sa taong lumitaw sa aking harapan. Halos manigas ako sa aking kinatatayuan at natulala sa kanyang mukha. Hindi ako makapaniwala sa biglaan niyang pagpapakita sa akin sa araw mismo ng aking kaarawan.
Itutuloy....
If you wish to share your own pinoy gay stories, you may send your stories at gaypinoystories@gmail.com.
We also value your privacy, if no author's or pen name provided, we will simply use "Anonymous" as the sender.
Thank you very much and we are looking forward to all your Pinoy M2M stories and other kwentong malilibog stories to share in our pinoy gay blog.
Post a Comment