By Daredevil
Namamaga ang aking mga mata nang magising ako kinabukasan. Hindi lang yan, ang bigat din ng pakiramdam ko. Parang tinatamad nga ako pumasok sa trabaho. Mas gusto ko sanang maghapon dito sa aking kwarto. Pinilit ko na lang ang aking sarili.
Pagkabangon ko sa kama ay agad akong naghanda para sa aking morning routine. Naghilamos, nagsipilyo at nagbihis ng damit at sapatos pang jogging. Nang matapos ay lumabas na ako ng bahay.
Akmang sisimulan ko na ang pagjojogging nang makuha ng aking atensyon ang taong lumabas sa katapat naming bahay. Nagulat naman ako sa suot niya.
"Good morning Rico, tara jogging na tayo" ang sabi niya sa akin.
Imbes na sumagot ay napokus ang tingin ko sa kanyang itsura. Muli na naman ako nakaramdam ng pagkahumaling sa kanya. Mistulang puputok na ang kanyang suot na body-fit na t-shirt sa mamasel niyang katawan att ang kanyang nakabukol na harapan sa suot niyang jersey shorts.
"Hey, Rico sabi ko jogging na tayo." ang pag-uulit ni Kuya Carlo.Wala na akong nagawa pa.
"Nalaman ko kay tita na tuwing umaga mo ito ginagawa kaya sinubukan kong makisabay sa iyo. At dahil masaya pala ito at nakakaenjoy, simula bukas ay palagi na akong sasabay sa iyo." si Kuya Carlo habang nagjojogging kami.
"O...o...ok" ang sagot ko na lang.
"Bakit ganyan ka sumagot? Hindi ka ba masaya na kasama mo ako?" ang sunod niyang tanong at huminto sa pagjojogging.
"Ah wala naman, medyo hinihingal lang ako, at saka masaya ako" sagot ko sabay huminga ng mabilis para papaniwalain siya.
Hindi siya nagsalita bagkus ay nakatingin lang sa akin. Napansin ko naman na parang may malalim siyang iniisip. Gustuhin ko mang alamin ay wala akong lakas ng loob na magtanong. Tumuloy na lang ako sa pagtakbo.
Humabol siya pero hindi na siya umimik. Katahimikan ang namayani sa aming dalawa nang mga oras na iyon. Maya-maya ay huminto siya sa basketball court, ang lugar kung saan nangyari ang laro nila ni Jason. Pumasok siya sa loob.
"Guys sali naman ako" ang sabi niya sa mga lalaking naglalaro doon. Sasabihan ko sana siya na may trabaho pa kami nang unahan niya ako. "Ako ang bahala Rico, isang oras lang to. Dito ka lang muna." ang sabi niya sa akin.
Wala na akong nagawa pa kundi ang panoorin siya. Umupo ako sa sementadong upuan sa gilid. Tulad ng dati ay wala pa rin siyang kupas sa paglalaro. Sobrang na-amaze ako sa kanyang mga moves na pang NBA ang dating. Hindi ko naman maiwasan ang mangiti sa pagkamangha.
Matapos ang laro ay lumapit siya sa akin na pawis na pawis at umupo sa tabi ko. "Rico, hindi mo ba ako pupunasan ng dala mong bimpo?" ang sabi niyang hinihingal sa akin.
Nabigla man, ginawa ko pa rin ito sa kanya. "Sinasadya niya kayang ipaalala sa akin ang nakaraan?" ang naitanong ko sa aking sarili.
Sa kabila ng aking pag-iisip ay nakaramdam naman ako ng pag-iinit ng katawan. Sa pagkakataong iyon habang pinupunasan ko siya ay pasimple kong hinahaplos at hinahawakan ang katawan ng taong minamahal at pinagnanasaan ko. Ang dami ko nang naiimagine ng mga oras na iyon.
"Iyan ang sarap naman, sige wag kang mahiya, himasin mo lang katawan ko." ang sabi niya. Napahinto naman ako sa aking ginagawa.
Lumingon naman siya sa akin. "Oh bakit ka huminto ituloy mo lang"
"Tama na po Sir, baka isipin mo pong pinagnanasaan kita." sabi ko sa kanya.
Natawa siya sa sagot ko. "Walang problema sa akin yan Rico at isa pa alam ko namang matagal mo na akong pinagpapantasiyahan. Sige bahala ka, mahirap magpigil"
Hindi na ako nakapagsalita ulit. Isang daang porsyento na totoo ang kanyang sinabi. Tumayo na lang ako at nagmadaling lumabas ng court.
"Teka sandali ui, hintay" ang pagsigaw niya sa akin habang hinahabol ako.
Nang maabutan, "Rico, bakit nagkakaganyan ka sa akin?"
Hindi ko siya sinagot sa halip ay binilisan ko ang pagtakbo. Pero agad niya akong nahabol at hinawakan ang aking braso.
Nagkatitigan kaming dalawa. "Rico, please inuulit ko, kung may kinalaman man ako diyan sa mga iniisip mo ay sabihin mo na sa akin."
"Kung pwede po sana ay sa bahay na lang tayo magpatuloy" ang nasabi ko na lang sa kanya. Nahihiya kasi ako sa eskandalong maaaring idulot ng pagsasagutan namin sa daan. Tumango lang siya bilang pagsang-ayon.
Pagkarating sa bahay ay agad ko siya niyaya sa aking kwarto. Pagkapasok ay agad siyang humiga sa aking kama hindi alintana ang kanyang pawisang katawan. Ako naman ay naupo sa isang silyang malapit doon.
"Kakapagod, sige Rico umpisahan mo na" si Kuya Carlo na medyo hinihingal magsalita habang nakahiga.
"Ano po kasi hmmmm, paano ba ako magsisimula?" ang sagot ko sa kanyang naguguluhan.
"Pwede kang magtanong sa akin" ang sabi niya.
"Tanong ah ok. Ano po ahmmm kaanu-ano mo yung kasama mong babae sa party?" ang naisip kong unang itanong sa kanya nang maalala ko ang nangyari noon.
Bago siya sumagot ay bumangon siya sa kama at umupo. "Yan ba ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan sa akin, pinagseselosan mo siya?"
Naooffend naman ako sa tanong niyang iyon kaya hindi kaagad ako nakasagot. Maya-maya ay inabot niya ang aking mga kamay at hinawakan iyon.
"Kapatid ko siya sa ama Rico" ang sunod niyang sinabi. "Nung araw na iyon ay nabalitaan ko ang malalang niyang sakit."
"Kapatid, e wala namang nababanggit si Tita Mely tungkol sa bagay na iyan" ang sabi kong hindi kumbinsido.
"Paano niya sasabihin e hindi ka naman nagtatanong at isa pa hindi ka naman tumatanggap ng paliwanag."
Tama nga naman siya, naalala ko na sinarado ko ang aking isip noon sa mga paliwanag niya. "Siyempre nasaktan ang damdamin ko noon Sir" ang sagot ko sa kanya.
"Masyado ka kasi nag-aassume kaagad."
"Malay ko bang ganoon. E ano naman ang sakit ng Dad mo?"
"Cancer. Alam mo kahit anak lang niya ako sa labas ay hindi niya kami pinabayaan ni Mama. Sobrang mabait siya sa amin kaya ganoon na lang ako nalungkot sa sakit niya. Dahil sa pagpupursige naming gumaling siya ay nagtungo kami ng America para ipagamot siya."
Ngayong alam ko na ang dahilan ng biglaan niyang pagkawala. Nakaramdam naman ako ng kasiyahan sa kanyang pagtatapat.
"Pero wala naman akong nakitang senyales ng pag-aalala si Tita Mely." ang sunod kong sinabi.
"Kung alam mo lang na gabi-gabi yang nag-iiyak sa pag-aalala. Pinipilit lang niyang maging normal. Rico kung sino ang mas dapat na masaktan sa ating dalawa ay ako. Nalaman ko kasi sa kuya mo ang mga nangyayari sa inyo ni Jerome. Masakit sa akin na pagkakamabutihan ninyo, na may gusto siya sa iyo. Wala man lang ako nagawa dahil nasa malayo ako." ang mahaba niyang pahayag.
"Nasaktan, ibig bang sabihin ay may nararamdaman din siya sa akin? Nagseselos kaya siya kay Jason?" ang tanong ko sa aking sarili. "Ganoon po ba Sir?" ang sinabi ko na lang sa kanya.
Mas lalo niyang hinigpitan ang paghawak niya sa mga kamay ko, nakatitig sa akin at nagpatuloy. "Bata ka pa lang alam ko nang may nararamdaman ka sa akin, na matagal mo na akong pinagpapantasiyahan. Pero hindi ko iyon binabalewala. Alam lahat iyon ng kuya mo. Bilib nga ako sa iyo dahil bata ka pa lang ay kilala mo na ang sarili mo at alam mo na ang gusto mo. Sobrang natutuwa nga ako sa iyo e"
Doon ko napagtanto kung bakit ang giliw niya sa akin. Wala naman akong naalalang kinukutya niya ako at kinahihiya maliban sa gabi ng party.
"Ang pagkakamali ko lang ay yung paninigaw ko sa iyo noon gabi ng party. Patawarin mo ako kung nagawa ko sa iyo yun. Dala lang kasi iyon ng nararamdaman kong emosyon sa kalagayan ni Dad. Sa maniwala ka't sa hindi ay pinagsisisihan ko agad iyon."
Kahit naging malinaw sa akin ang lahat ng kanyang mga sinabi ay nakukulangan pa rin ako. May mga bagay pa ring kasing gumugulo sa aking isip.At iyon ang susunod kong itatanong sa kanya.
--------------------------------------------
Part 17.5 Special Part
--------------------------------------------
Sa nakikita ko sa reaksyon ni Rico na nakukulangan pa siya sa aking mga pinaliwanag, na may nais pa siyang malaman ngunit natatakot lang na itanong sa kadahilanang masaktan lang siya sa aking magiging sagot. Sumagi na rin sa aking isip ang maaaring maging tanong niya sa akin.
Sa totoo lang, mas natatakot pa ako sa maaaring mangyari kapag tinanong niya ito. Ito na siguro ang maging simula ng pakikipaglayo niya sa akin. Hindi ko kasi kakayanin iyon lalo na't mahal ko siya.
Oo, mahal ko si Rico, hindi ba kapanipaniwala? Kahit ako rin ay naguguluhan sa aking pagkatao. Alam ko sa sarili ko na lalaki ako at maraming naghahabol sa aking mga babae ngunit nakaramdam ako ng ganito sa kapwa ko.
Bata pa lang si Rico ay sobrang gaan na ng loob ko sa kanya. Kaya nang malaman ko sa kanyang kuya Arthur ang totoo niyang pagkatao at ako ang kanyang pinagpapantasyahan, hindi ko siya nakagawang pandirihan, o layuan. Sobrang natutuwa ako sa kanya noon at pinaggigigilan ko pa dahil sa pagkachubby niya.
Madalas nga namin siya pag-usapan ng kanyang kuya.
Lingid sa kaalaman ni Rico na madalas kaming mag-usap ng kanyang kuya habang nasa ibang bansa ako, palagi ko siyang kinukumusta sa kanyang kapatid. Sobrang lungkot ko kasi ng mga panahon na iyon. Umalis ako ng Pilipinas na hindi man lang nakapagpaliwanag sa kanya, na may galit siya sa akin. At nang malaman ko na nagkakamabutihan sila noon ni Jason ay sobrang nasaktan ako. Nakadagdag ito sa pasanin ko. Sumabay pa ito sa kamatayan ng aking ama.
Noon mga panahong din iyon pinagtapat ko kay Arthur ang pagmamahal ko para sa kanyang kapatid. At pinangako ko sa kanya na ako ang mag-aalaga sa kanyang ina lalo na kay Rico kapag nagpunta na siya ng Maynila.
Lihim sa kaalaman ng mag-ina ang pagbabalik ko ng Pilipinas dala ang napakabigat na responsibilidad. Kahit anak sa labas lang ako ng aking ama ay pinamana niya sa akin ang pamamahala sa naiwan niyang negosyo dito. Iniisip ko ng mga oras na iyon kung papaano ako haharap at magpapaliwanag kay Rico. Alam ko na mas nadagdagan pa ang galit niya sa akin sa biglaan kong pagkawala.
Sakto namang tinawagan ako ng kanyang kapatid at nanghingi ng tulong sa pagpapagamot ng kanyang ina na may sakit. At iyon ang nagbigay sa akin ng pagkakataon para makalapit ako sa mag-ina. Bumuo ako noon ng isang plano at para maisakatuparan ko ito ay kinausap ko si Mama. At ito ay ang akuin na siya ang nagbayad ng pang-ospital ng nanay ni Rico at bigyan siya ng trabaho sa aking kompanya. Kung ako kasi, siguradong tatanggihan lang ako ni Rico. Natuwa ako dahil naisakatuparan ko ito.
At nangyari na ang muli naming pagtatagpo ni Rico. Nang makita ko siya nung araw na nag-apply siya sa aking kompanya, mas tumindi ang aking nararamdaman para sa kanya. Ibang Rico na ang lumitaw sa aking harapan. Nawala na ang taba sa katawan, at ang hubog ng kanyang mga muscles ay katulad nang sa akin. Nang tinanong ko ito sa kanyang kapatid ay nalaman kong ako ang dahilan ng kanyang pagbabagong anyo. Tinanggap ko siya agad bilang aking personal assistant.
Kaya sinimulan ko na ang panunuyo muli sa kanya, na magkaayos kaming dalawa. Pero mukhang hindi ito naging effective nang makilala niya si Jerome, isa sa aking mga tauhan sa kompanya. Deretsahan kong sasabihin na nagseselos ako sa kanilang pagkakamabutihan. Kaya nang malaman ko na may kaugnayan sila ni Jason at di malayong mangyari ay maging sila ni Rico ay agaran akong gumawa ng desisyon na tanggalin siya.
Ngunit nagkamali ako dahil mas lalong nagalit sa akin si Rico. Sa pag-uusap namin ni Rico ay nalaman ko ang aking pagkakamali. Kinabukasan ay agad kong pinabalik si Jerome. Doon nakaisip ako ng paraan para kay Rico, ang mga kondisyong hindi na siya makikipag-usap kay Jerome kunh hindi naman tungkol sa trabaho, at sa akin na siya lagi sasama. Natuwa naman ako dahil wala siyang naging pagtutol.
Nang magsimula ito ay sobrang masaya ako. Iba pala ang feeling na kasama mo ang iyong mahal. Saglit mong malilimutan ang stress sa trabaho. Doon ko naisipang bigyan siya ng iphone na ayon sa kanyang kapatid ay gusto ni Rico.
Ang masaya naming sandali bigla na lang nag bago dahil sa isang tawag sa telepono. Alam ko nasaktang muli si Rico. Naalala ko kasi na baka isa sa mga dahilan nito ay nung gabing nasa kanila ako at may tumawag sa aking cellphone na tinawag kong baby. Siyempre malulungkot siya dahil naulit na naman iyon.
Ito ang hinihintay kong maging tanong niya sa akin. Natatakot man sa kanyang magiging reaksyon ay pinaghandaan ko na ito. Lakas-loob na akong aamin sa kanya.
--------------------------------------------
Part 18 - Pinoy Gay Blogspot
--------------------------------------------
Hindi pa rin inaalis ni Kuya Carlo ang pagkakahawak sa aking mga kamay. Nakatingin siya sa akin, naghihintay ng susunod kong itatanong. Tutal ay nasimulan na ang kanyang pagpapaliwanag ay lulubusin ko na ito.
Huminga muna ako ng malalim bago magsimula. "Sir, ano kasi ahmmmm, hindi ko alam kung bakit tinatrato niyo ako nang ganito, binibigyan ng espesyal na atensyon at naghahabol sa akin. Naisip ko lang po na baka may napapabayaan na kayo." ang una kong sinabi sa kanya.
Tinanggal na niya ang pagkakahawak sa aking mga kamay at tinabihan ulit ako sa pagkakaupo sa kama.
"Ano ang ibig mong sabihin?" ang malumanay niyang tanong.
Sa totoo lang hindi ko alam kung paano ko siya dederetsuhin, kinakabahan pa rin kasi ako. Kaya siya na ang nagsalita.
"Yung tinutukoy mo bang pinababayaan ko ay..." hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin dahil sa isang katok na nagmumula sa pintuan ng aking kwarto. Hindi ko akalain na sa pagkakataong iyon malalaman ko na ang kasagutan.
"Sir Carlo?" ang narinig kong boses ni nanay. Agad ko naman binuksan ang pinto.
"Mukhang busy kayong dalawa ah, ano ginagawa ninyo ha?" ang tanong ni nanay sa amin.
"Wala po tita may pinag-uusapan lang kami." ang sagot ni kuya Carlo.
"O siya-siya itigil niyo muna yan. Sir Carlo, pinatatawag ka ni mare, nasa inyo na ngayon si Angel. Naku kay gandang bata pala niya ah at kay cute pa!"
Tila isang napakalakas na bomba sa aking pandinig ang sinabing iyon ni nanay sa akin. Nakita agad ni Kuya Carlo ang aking reaksyon. Nakatingin siya sa akin pero hindi ko makuhang tignan siya. Unti-unting tumutulo na kasi ang aking mga luha.
Napansin ko naman ang biglang pagtakip ni nanay sa kanyang bibig na para bang nadulas siya sa kanyang pahayag. Agad naman niyang sinenyasang lumabas muna si Kuya Carlo. Sa tingin ko ay may pag-uusapan nila.
"Ok lang po Tita, sige mauna na po kayo" ang sagot ni Kuya Carlo kay nanay. Tumango lang si nanay saka lumabas ng pintuan.
Dahil na rin sa sobrang panlalambot ay napahiga na lang ako sa kama. Binalot ang aking katawan ng kumot. Pinipilit kong pigilan ang paghikbi. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko at hinaplos ang aking ulo.
"Rico..." ang sabi niya ng putulin ko ito.
"Tama na ang paliwanag, sige umuwi ka muna baka hinahanap ka na ng anak mo" ang malakas ngnit pautal kong sabi sa kanya.
"Please naman makinig ka sa akin oh" ang pagsuusmamo niya.
"Okay lang ako sige na umalis ka po muna. Maya-maya maghahanda na rin ako sa pagpasok sa trabaho."
Wala na akong narinig na sagot sa kanya kundi angpagbukas at pagsara ng pintuan.
At nagsimula na akong bumigay. Inilabas ko na ang lahat ng sama ng loob sa pamamagitan ng pag-iyak. Napakasakit. Ang inassume kong magiging kami ni Kuya Carlo sa pagpapaliwanag niya sa akin ay naglaho na. Wala na akong magagawa pa kundi tanggapin ang katotohanan.
Ilang minuto rin ako sa ganoong sitwasyon nang may nagtext sa aking phone. "Rico, Im sorry pero sana pakinggan mo ulit ang aking mga paliwanag. Mamaya after office ay mag-usap tayo"
Pero hindi ko makuhang replayan ang text na iyon ni Kuya Carlo. Para saan pa, eh hindi na rin naman maaaring maging kami dahil nakatali na siya sa responsibilidad niya sa kanyang anak at asawa. Tatay na siya at ang pangit naman sa paningin ng lipinan kung makikisama siya sa kapwa lalaki.
Kahit mabigat ang aking kalooban ay pinilit ko pa ring maghanda sa pagpasok. Nagsimula na akong maligo at magbihis. Pagkatapos noon ay bumaba na ako para mag-almusal.
Habang kumakain ay may naririnig akong nagtatawanan sa labas kasabay pa ng matining na boses ng isang batang babae. Siyempre boses iyon nina nanay, Tita mely at ang anak ni Kuya Carlo. Alam ko nilalaro nila ang bata.
Ewan ko ba pero parang ayaw ko nang lumabas ng bahay at magmukmok na lang maghapon. Naisip ko namang bigla si Jerome. Oo nga pala, hindi siya nakadalaw sa akin kagabi. Naisip kong pumasok na lang para makausap siya. Sa kanya ko ilalabas ang lahat ng sama ng loob ko.
Matapos makakain ay lumabas na ako ng bahay. Nakita ko si nanay at Tita mely na masayang tinitignan ang paglalaro ng batang babae.
Nang sipatin ko ang bata ay nabatid kong napakaganda talaga nito. Napakakinis ang maputing balat at hawig talaga ni Kuya Carlo. Napatingin naman sa akin ang bata at nabigla ako sa paglapit nito habang hawak ang isang malaking manika.
"Hello po, kayo po ba si Uncle Rico" ang tanong ng bata sa akin. Nagtaka naman ako sa pagtawag niya sa akin ng uncle. Napangiti na lang ako sa kanya at tumango bilang pagsagot.
Niyakap ako ng batang babae. Napatingin naman ako sa direksyon ni nanay at Tita Mely. Nakita ko ang masayang reaksyon sa kanilang mga mukha.
"Dad is waiting for you in the office and he is sad. Please make my daddy happy again Uncle Rico." Bahagyang nagulat naman ako sa sinabing iyon ng bata na parang may alam siya.
Lumapit na sa akin si nanay. "Sige anak umalis ka na baka ma-late ka."
"Opo nay ang sagot ko." Nginitian ko na lang ang bata at hinaplos sa ulo saka naglakad papunta sa sakayan.
Habang naglalakad ako ay narinig ko ang malakas na sigaw ng bata. "Bye Bye Uncle." Nang sipatin ko ang bata ay nakita kong kinakawayan niya ako.
Sa biyahe, iniisip ko ang eksena kanina. Ewan ko ba pero parang gumaan ang loob ko sa bata. Sa tingin ko, mabait siya, parang isang anghel. Maganda ang pagpapalaki sa kanya ng mga magulang. Hanggang sa makarating ako ng opisina.
Pagpasok ko pa lang sa lobby ay nakita ko agad si Jerome. Lumapit siya sa akin.
"Good Morning Rico, sorry ha kung hindi ako nakadalaw kagabi. Tinatawagan naman kita pero hindi ka macontact."
"Ok lang, nagpalit na kasi ako ng number eh." ang sagot ko. Pero ang totoo ay sapilitan ngang pinapalitan ni Kua Carlo ang number ko.
"Rico, ayos ka lang, bakit parang maga ang mga mata mo?" ang sunod niyang tanong. Inangat niya ang aking mukha.
"Jerome, mamaya sabay tayo mag-lunch pwede ba?" ang sagot kong patanong din. Tulad nga ng naisip ko kanina, sa kanya ako magsasbi ng aking sama ng loob.
"Sure, walang problema" ang masayang pagtugon niya. "Handa ako makinig sa iyo anytime. Sige akyat ka na baka hinhintay ka na ni sir" dugtong niya.
Akmang sasagot sana ako nang biglang may boses na tumawag sa pangalan ko. "Rico"
Nang tignan ko kung sino, si Kuya Carlo na nakatayo at nakatingin sa amin ni Jerome.
ITUTULOY
If you wish to share your own pinoy gay stories, you may send your stories at gaypinoystories@gmail.com.
We also value your privacy, if no author's or pen name provided, we will simply use "Anonymous" as the sender.
Thank you very much and we are looking forward to all your Pinoy M2M stories and other kwentong malilibog stories to share in our pinoy gay blog.
Post a Comment