By Daredevil
Kinabukasan, pumasok ako sa opisina nang normal, na tinatago ang nararamdaman kong kalungkutan. Mahirap kasi baka magkastress ako sa pagtatrabaho.Isang nakangiting Rico ang pinapakita ko sa aking mga kasamahan.
Halos tatlong oras na akong nagtatrabaho nang wala si Kuya Carlo. Mabuti na rin iyon baka hindi ko mapigilan ang aking sarili kapag nakita ko siya. Hanggang sa sumapit ang lunchbreak nang hindi siya dumating.
Naghahanda na ako sa pagbaba para kumain nang puntahan ako ni Jerome. "Halika Rico, sabay ulit tayong kumain" ang yaya niya sa akin.
"Nakakahiya na sayo kasi nauubos ang pera mo kapag kasama mo ako"
"Ano ka ba? di ba magkaibigan na tayo kaya huwag mong kokontrahin ang mga ginagawa ko sa iyo" ang sagot niya na nakangiti na.
"Sige, tara na" Sabay na kaming bumaba gamit ang elevator.
Tulad kahapon, sa KFC pa rin kami naglunch.
"Rico, hindi papasok si Sir Carlo ngayon, sabi ng iba nating mga kasama nag indefinite leave daw siya." si Jerome habang kumakain kami. Medyo nakahingas naman ako ng maluwag sa sinabi niya. Kahit papaano makakapagconcentrate ako sa trabaho at mababawasan ang aking kalungkutan. Pero sa kabilang banda ay nacurious ako sa dahilan ng biglaan niyang pagleave kaya tinanong ko si Jerome.
"Biglaan naman yata, e baka may dahilan naman siya. Ano kaya iyon?"
"Sa pagkakaalam ko e tungkol ito sa family niya. Madalas kaya siyang nagleleave at iyon ang sinasabi nyang dahilan." sagot ni Jerome habang umiinom ng softdrinks.
Pumasok bigla sa isip ko na kasama niya ang kanyang asawa at anak. Wala naman kasi akong nababalitaan kay Tita Mely tungkol dito. "Baka nga siguro" ang nasabi ko na lang sa kanya.
Halos magdadalwang buwan nang hindi pa nga pumapasok si Kuya Carlo. Kaya ang sistema, ako ang gumagawa ng kanyang mga trabaho. Minsan, dumadalo rin ako sa mga business meetings at personal na naglilibot sa mga stores para mag inspection. Kahit papano ay marami na rin ako natutunan sa pagpapalakad ng kompanya.
Dahil wala si Kuya Carlo, malayang akong napupuntahan ni Jerome sa aking pwesto. Palagi kaming sabay kumain at umuwi. Madalas rin siyang bumibisita sa bahay. Sa totoo lang nag-eenjoy na talaga ako kapag kasama ko siya.
Araw ng linggo, personal akong pinuntahan ni Jerome sa bahay para yayaing mamasyal. Agad naman akong pumayag para kahit papano ay makapagrelax ang utak ko sa dami ng mga trabaho sa opisina. Nagpunta kami sa SM na malapit sa aming lugar. Maghapon kaming naglibot. Binibilhan niya ako ng mga pagkain, naglaro sa worlds of fun at nanood ng sine. Sobrang saya ko ng araw na iyon.
"Rico, salamat sa pagsama sa akin" si Jerome habang naglalakad kami sa kanto pauwi sa bahay namin.
"Ako ang dapat magpasalamat sa iyo, alam mo, sobrang nag-enjoy ako sa ginawa natin." ang paglalahad ko.
"Ibig sabihin kung yayayain ulit kita sa susunod ay sasama ka pa rin?" ang nakangitin niyang tanong sa akin.
"Oo naman, basta sa araw lang na wala tayong pasok ano" ang pagsang-ayon ko sa kanya.
Habang nakahiga sa aking kama ng gabing iyon, iniisip ko ang lahat ng mga nangyayari sa akin, ang tungkol kay Jerome. Inaamin ko sa aking sarili na magaan ang loob ko sa kanya dahil sa mga pinapakita niyang ugali. Gentleman, mabait, at may sense of humor kapag kausap. "Ito na kaya ang senyales na dapat ko nang kaluimutan ang first love ko at mag move-on na." ang sabi ko sa aking sarili.
Kinabukasan, pagkarating ko sa trabaho, nalaman ko sa ibang mga empleyado doon na pumasok na ulit si Kuya Carlo. Ngunit ang mas ikinagulat ko ay ang balitang sinesante niya si Jerome. Agad ko siyang tinawagan para kumpirmahin ito.
"Jerome, totoo ba sinesante ka ni Sir Carlo" ang tanong ko agad nang sagutin niya ang tawag.
"Biglaan nga eh, hindi ko nga alam ang dahilan. Wala na akong magagawa. Wag kang mag-alala, makakahanap pa naman ako ng ibang trabaho" ang medyo malungkot niyang sagot base sa tono ng kanyang pananalita.
"Sumosobra na siya, hayaan mo kukumprontahin ko siya ngayon" sabi kong medyo may pagkainis. Parang nawala ang takot ko kay Kuya Carlo bilang boss ko.
"Huwag mong gagawin yan baka ikaw naman ang tanggalin niya, paano na lang ang nanay mo" si Jerome.
Natameme naman ako nang mga oras na iyon. Tama siya, paano na lang si nanay at ang mga utang namin kung mawalan ako ng trabaho. Hindi rin ako makakapag-ipon para sa aking pag-aaral sa susunod na taon.
Pero hindi kasi makatwiran ang ginawa niya. Concern lang naman ako kay Jerome. Tulad ko kailangan din niya ng trabaho.
"Salamat sa pag-alala mo sa akin tol. Alam ko na ngayon kung bakit ka nagustuhan ni Jason." sabi niya nang hindi ako nakapagsalita.
"Sige Jerome, kakausapin ko pa rin siya para sayo" ang sagot ko na lang sa kanya sabay end call.
Pumunta na ako sa kanyang opisina na inis pa rin at medyo kinakabahan sa maaring mangyari. Huminga muna ako ng malalim bago kumatok, pumasok nang marinig ko ang kanyang boses na nagsabing tumuloy ako.
"Maupo ka" sabi niya nang makita ako.
Sisimulan ko na sanang magtanong sa kanya tungkol kay Jerome nang bigla siyang magsalita ulit. "Rico, maganda ang naging performance sa company habang wala ako. Keep up your good work. Hindi nga ako nagkamali sa paghire sa iyo dito. Hanggang ngayon, pinabibilib mo ako." sabi niya na nakangiti.
Parang nalusaw naman ang inis ko sa mga narinig ko sa kanya. Karapat-dapat naman talaga akong purihin sa mga paghihirap ko. Pero hindi ko pinahalata na natutuwa ako, siyempre baka kung ano ang isipin niya. Nanaig pa rin sa akin ang malaman ang dahilan ng pagtanggal niya kay Jerome. Kaya habang abala sa pagbubuklat ng mga papeles sa table niya ay tinanong ko siya.
"Sir Carlo, tungkol po kay Jerome, tatanong ko lang kung bakit mo siya tinanggal."
Tumingin naman siya sa akin, nagtanggal ng salamin at medyo sumimangot. "Nag-aalala ka ba sa kanya" ang sagot niyang patanong din.
"Hindi naman po kasi makatwiran yung ginawa mo sa kanya. Tulad ko, kailangan din niya ang trabahong ito"
Tumayo na siya sa kinauupuan niya, humarap sa bintana na nakatalikod sa kanyang mesa at sumagot. "Nararapat lang yon sa kanya. Hindi siya sumunod sa aming pinagkasunduan. Isa pa wala kang karapatang makialam sa mga desisyon ko, tandaan mo na ako ng boss dito"
"Alam ko po yun. Sige kung ayaw mong makialam ako sa iyo ay aalis na lang ako. Ayoko nang makita ulit ang mga mali mong ginagawa sa mga empleyado. Bukas na bukas din magpapasa ako ng resignation letter." ang wala sa loob kong nasabi marahil sa di nagustuhang pahayag niya.
Nagulat na lang ako sa sunod niyang ginawa. Lumapit siya sa akin. Palibhasa nakaupo ako, yumuko siya sa akin, nagtapat ang aming mga mukha, nagkatitigan at pigil ang galit na nagsalita. "Kung ganoon concern ka pala sa kanya. May nararamdaman ka na ba sa kanya ha? May namamagitan na ba sa inyong dalawa?"
"Bakit mo naman naitanong ang ganyang mga bagay?" ang sagot kong patanong din.
"Sa ginagawa mo, pinapakita mong pinagtatanggol mo siya. Ang swerte naman niya sa iyo. Samantalang ako, hindi mo man lang ako nagawang pakinggan mga katwiran ko. Sarado ang puso at isip mo sa mga paliwanag ko."
"Naalala mo pa pala ang mga yon. At saka ibang sitwasyon iyon Sir kaya huwag mong babanggitin ang mga bagay na yan."
"Napakaunfair mo kasi."
"Aba parang ako pa ang sinisisi mo niyan. Huwag mong ikumpara ang sarili mo kay Jerome. Hindi siya katulad mo. Mabait siya sa akin, lagi niya akong pinasasaya. Ikaw, nagawa mo akong saktan. Sa tingin mo, tama bang ipahiya mo ako sa maraming tao. May kasama ka lang babae, nag-iba na ang pakikitungo mo sa akin. Wala naman akong ginawang masama sa iyo. Alam kong mababaw lang iyon pero ang lakas ng impact noon sa akin." nagsimula nang tumulo ang mga luha ko.
Ang galit sa kanyang mukha ay biglang naglaho at napalitan ng kung anong lungkot. Maya-maya pinunasan niya ang mga luha sa aking pisngi gamit ang kanyang mga daliri at hinaplos ang aking ulo.
----------------------------------------
Part 14 - Pinoy M2M Stories
----------------------------------------
Mistulang naging estatwa ako ng mga oras na iyon. Hindi makagalaw dahil sa mga ginagawa niya sa akin, napapatulala sa kanyang kaakit-akit na mukha. Parang nasasarapan ako sa pagdikit ng kanyang mga kamay sa aking balat. Sa pagkakataong iyon ay hinayaan ko na lang siyang magpatuloy.
"Patawarin mo ako kung naging ganito ang inasal ko. Hindi kasi ako mapalagay kapag magkasama kayong dalawa" ang pahayag niya habang nakatingin pa rin sa akin.
Napaisip ako sa huli niyang sinabi na di daw siya mapalagay kapag magkasama kami. Tatanungin ko na sana siya kung ano ang ibig niyang sabihin nang magsalita siya ulit.
Hinawakan niya ang aking mga kamay. Huminga muna siya ng malalim bago nagpatuloy. " Alam ko nagtataka ka, kita ko sa mga mata mo kaya tatapatin na kita. Tinanggal ko siya dahil gusto kong ipaglayo kayong dalawa. Hindi ko kasi kaya na nakikita ko kayong nagkakamabutihan. Sana maintindihan mo"
Hindi pa rin naging malinaw sa akin ang mga sinabi niya. Parang nakukulangan ako sa kanyang mga paliwanag. Ayaw ko namang mag-assume na nagseselos siya dahil wala naman siyang binabanggit na gusto niya ako, kung meron man, napakaimposible nun dahil sa pagkakaalam ko ay may pamilya na siya.
Kinalas ko na ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak niya. Tumayo na ako na sinundan niya.
"Sir, kung iniisip niyo na may relasyon kaming dalawa, nagkakamali po kayo. At saka kung meron man, hindi pa rin iyon dahilan para sesantihin niyo siya." ang deretsahan kong pahayag.
"Masyado na po yata kayong namemersonal. Kaya po gaya ng sinabi ko kanina ay magreresign nalang ako."
"Alam mo ba ang pinagsasasabi mo Rico. Sa pananalita mo pa lang, hindi mo na iniisip ang mangyayari sa hinaharap. Hindi mo ba alam kung gaano kahirap maghanap ng trabaho lalo na't hindi ka pa nakakapagtapos."
Sobrang nasapul ako sa mga sinabi niya. Tama siya. Kung tutuusin napakaswerte ko, nakakapagtrabaho kasi ako sa isang kompanya na mas mataas ang sahod sa minimum. Naisip ko si nanay, ang kanyang kondisyon. Dahil wala si kuya ay ako lang ang kanyang inaasahan. Wala kaagad akong naisagot sa kanya.
Napansin niya ang bigla kong pananahimik. " Am I right Rico? Nagmamalasakit lang ako sayo, sa pamilya mo. Pero naiintindihan kita kung bakit mo nasabi ang ganyang bagay. Tama ka rin, dapat hindi ko hinahaluan ng mga personal na bagay ang trabaho. Hayaan mo bukas na bukas din ay pababalikin ko na si Jerome dito."
"Maraming salamat po Sir." ang bigla kong sambit ng marinig ang kanyang huling pahayag. Masaya ako para kay Jerome. Kahit papaano ay nasuklian ko ang lahat ng kabaitang pinakita niya sa akin sa pamamagitan nito.
"Walang anuman Rico. Dahil pinagbigyan kita e baka pwede naman sigurong ako naman ang humingi ng pabor sayo" ang sagot niya sa akin.
"Sige po kahit ano basta kaya ko"
"Ok. Rico, simula bukas ayoko nang makikipag-ugnayan ka pa sa kanya. Kung mag-uusap kayo ay tungkol lang ito sa trabaho. Ako lang ang dapat mong kasama. Kung iisipin mong pinipigilan ko ang pagkakaibigan niyo ay nagkakamali ka. Ayoko lang mauwi ulit ito sa mas mataas na level."
Isang palaisipan sa akin ang naging kondisyon niya lalo na yung huling pahayag niya. Kinutuban akong may nalalaman siya sa mga nangyari sa akin noon. Ibig sabihin, naisip niya na baka magkadebelopan kaming dalawa. Wala na akong nagawa kundi ang pumayag sa gusto niya.
Pagkalabas ko pa lang ng kanyang opisina matapos ang aming pag-uusap ay agad kong tinawagan si Jerome para sabihin ang magandang balita.
"Talaga Rico, hindi ko alam kung bakit concern ka sa akin pero maraming salamat ha" agad niyang sagot sa akin matapos kong ipahayag ang balita.
"Ano ka ba, siyempre magkaibigan tayo, sinuklian ko lang ang kabaitang pinakita mo as akin. Isa pa pinaglaban ko lang ang tama" sagot ko sa kanya.
"Paano yan e di magkita na lang tayo bukas. Dating gawi na naman tayo niyan"
"Teka Jerome, parang malabo na yata mangyari yan, kondisyon kasi ni Sir Carlo na hindi na ako pwede pang sumama sa iyo."
"Ha!, pumayag ka naman?" ang tanong niya sa akin na halatang gulat sa sinabi ko.
"No choice kaya ako"
"Ganoon ba, E ano ba ang nararamdaman mo ngayon?"
"Medyo malungkot, ikaw na nga lang ang kaibigan ko tapos paghihiwalayin pa tayo"
"Ako rin, pero pwede pa naman tayong magkita nang patago."
Kahit papaano natuwa ako sa sinabi niya. Oo nga naman, maaari pa naman kaming mag-usap nang hindi malalaman ni Kuya Carlo. Isa pa, sa trabaho lang naman iyon, pwede naman siyang pumunta sa bahay. Bakit hindi ko naisip yun?" ang tanong ko sa aking sarili.
At napag-usapan naming dalawa ang magiging set-up namin. Hindi na kami mag-uusap muna sa office, sa halip ay pupunta na lang siya sa bahay pagkatapos ng trabaho at kapag walang pasok ay lalabas kaming dalawa.
Sa sarili ko, iniisip at tinatanong ang aking sarili kung bakit naging ganito na lang ang pagpupursige ko para kay Jerome. Siguro ayoko lang mawalan ng kaibigan marahil sa pangungulila ko pa rin kay Kuya Carlo.
Kinabukasan, tulad ng napag-usapan ay nakabalik na si Jerome sa kompanya. Pagkapasok ko pa lang sa lobby ay nakita ko siya agad na kausap ang iba naming mga kasamahan. Nagpasiya akong hindi muna siya batiin, tutal ay mag-uusap naman kami mamaya. Agad na akong sumakay ng elevator paakyat sa taas.
Halos kararating ko lang sa aking mesa nang lumapit sa akin si Suzie.
"Good Morning po Sir Rico, inaantay po kayo ni Sir Carlo. Bilin niya sa akin na papuntahin kita sa office niya pagdating mo"
"Ah oo sige salamat" ang sagot ko sa kanya.
Agad akong pumunta sa opisina ni kuya Carlo, na clueless sa anumang sasabihin niya sa akin. Kakatok pa lang sana ako nang magbukas ang pinto at iniluwa ang kanyang katauhan, halatang hinihintay ang aking pagdating. Nabigla man ay casual ko pa rin siyang binati.
"Good morning po Sir Carlo"
"Good morning din Rico, halika pumasok ka at may importante tayong pag-uusapan." ang sagot niya sa akin.
Siya ang unang nagsalita pagkaupo naming dalawa. "Tulad ng napag-usapan natin, nakita mo na ulit si Jerome dito. Tinuwid ko na ang aking mga pagkakamali. Siguro naman ay masaya ka na"
"Opo sir, salamat sa inyo." sagot ko sa kanya.
"Kaya its time para tuparin mo ang pangakong pagbibigyan mo ang aking pabor. Natatandaan mo naman siguro kung ano iyon di ba?"
"Yes Sir" ang sagot ko ulit.
"Mabuti naman. Kaya kita pinatawag ngayon ay para pag-usapan natin ang tungkol doon. May sasabihin lang ako sa iyong ilang mga paalala. bukod pa doon sa napagkasunduan natin kahapon.
Tinango ko lang ang aking ulo tanda ng pagpayag ko na makinig ko sa mga sasabihin niya.
"Una, simula sa araw na ito, ay dito mo na gagawin ang iyong mga trabaho dito sa aking opisina. Pinaayos ko na kanina ang magiging mesa mo. Pangalawa, ikaw na ang lagi kong kasama sa lahat ng mga lakad ko. Pangatlo, kailangan mo nang palitan ang contact number mo."
Maya-maya may kinuha siyang isang itim na box sa loob ng kanyang bag. Sobrang nabigla ako sa laman ng buksan ko ito. Isang latest na brand new Apple I-phone!
"Yan ang magiging cellphone mo. May simcard na rin yan sa loob. Naka save na dyan ang cellphone number ko."
Todo ang naging kasiyahan ko sa natanggap ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala na nasa akin na ang isang bagay na minsan kong hiniling na bilhin sa sarili ko kapag nagkaroon na ako ng extra na pera. Panay nga ang tingin ko sa mga shops sa mall kapag namamasyal kami ni Jerome.
"Simula ngayon ay yan na ang gagamitin mo. Kaya i surrender mo na sa akin ang luma mong cellphone." ang sunod nioyang sinabi sa akin.
"Salamat po Sir. Pero kukunin ko pa po ang mga contacts ko dito"
"Hindi na kailangan, nakalagay na rin diyan ang number ng kuya mo pati ni Tita."
Ewan ko ba kung bakit hindi ako makaalma sa lahat ng mga ginawa niya pati na rin sa mga nauna niyang sinabing paalaala. Marahil sa kasiyahan ko sa binigay niya sa aking regalo kaya napasang-ayon na ako sa gusto niya. Inisip ko na lang na kailangan kong sanayin ang aking sarili sa bagong set-up na kasama si Kuya Carlo na magsisimula ngayong araw na ito.
Itutuloy..................
If you wish to share your own pinoy gay stories, you may send them at gaypinoystories@gmail.com.
We also value your privacy, if no author's or pen name provided, we will simply use "Anonymous" as the sender.
Thank you very much and we are looking forward to all your Pinoy M2M stories and other kwentong malilibog stories to share in our pinoy gay blog.
Post a Comment